“โล่งใจอะไร โล่งใจทำไม”
ใบสนมองเพื่อนอย่างเคือง ๆ จะโล่งใจอะไร ก็โล่งใจแทนหล่อนนี่อย่างไรเล่า ยัยอันนา
ขี้เกียจคุยเรื่องนั้นอีกแล้วก็ค่อยมองไปยังชายสองคนที่ขับเจ็ตสกีอยู่ “อันอันเอ๊ย หมออาร์ธนี่หุ่นโคตรแซ่บเลยว่ะ เป็นบุญตาของสนจริง ๆ เลย”
พูดจบใบสนก็หยิบชิ้นมะม่วงจ้วงลงในน้ำปลาหวานยัดใส่ปากไปอีกคำพร้อมส่งเสียงซี้ดซ้าดไม่หยุด เห็นหุ่นล่ำ ๆ ขาว ๆ หัวนมสีชมพูแบบนี้แล้ว อาการกลัวหมอหัวหดเมื่อวานก็ค่อย ๆ จางหายไปจนสิ้น พูดต่อไปอีกว่า “แกดูซิกแพ็กพวกนั้นสิ จะต้องเป็นซิกแพ็กซิลิโคนแน่ ๆ เลย ไม่ใช่ของจริงหรอก ใบสนไม่เชื้อไม่เชื่อ ใบสนจะต้องลงไปพิสูจน์หน่อยแล้ว” บอกจบก็ทำท่าลุกจากเก้าอี้ที่นั่งกันอยู่
อันนามองจ้องกล้ามเนื้อเป็นลอนกำลังสวยอยู่เช่นกัน
วันนั้นก็ไม่ได้สังเกตเสียด้วยสิ เพราะมัวแต่ขัดขืน ดิ้นรน เตะ ต่อย ตบหน้าเขาอยู่ ยื่นมือไปรั้งเพื่อนเอาไว้ด้วยหัวใจร้อนผ่าว ๆ แล้วร้องออกไปว่า
