“หมาหรือ หมาตัวไหนหรือ”
ปัณณวัฒน์ถามไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก ใบสนเลยสบโอกาสแกล้งคนที่เอาแต่เก็บเรื่องไว้ ไม่ยอมเล่ามาเสียทีว่าใครกันที่เป็นพ่อของเด็กในท้อง เบี่ยงสายตาจับจ้องมาที่เธอแล้วตอบชายหนุ่มรุ่นพี่ยิ้ม ๆ
“ตัวที่มันเห่าเก่ง ๆ กัดเก่งสุดแถวนี้นั่นแหละค่ะพี่ต้นปัณ”
เธอเถียงอะไรไม่ออก ได้แต่มองเพื่อนตัวดีด้วยสายตาคาดโทษ พอหันไปมองที่เวทีก็ยิ่งหงุดหงิดเมื่อมีสาวใจกล้าขึ้นไปร้องเพลงคู่กับอาร์เธอร์แล้วด้วย
ไหนบอกไม่อยากร้องไง นี่สามเพลงแล้วนะ ยังไม่ลงมาอีก
ฮึ่ย ร้องอย่างมีโมโหเบา ๆ ที่โต๊ะ ก่อนจะลุกหนีกลับเข้าห้องไปก่อนเป็นคนแรก
อาร์เธอร์ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมากดรับสายในตอนสิบโมงของวันต่อมา คุยอยู่เป็นนาน สีหน้าท่าทางเครียด ๆ ก่อนตัดการสนทนาจากทางนั้น ยืนครุ่นคิดอะไรแวบเดียว ยกโทรศัพท์ขึ้นตั้งท่าจะกดต่อสายอีกครั้ง แต่แล้วคนที่เขากำลังนึกถึงก็เป็นฝ่ายต่อสายมาหาเขาเสียก่อน
