8
1168 คำ
เธอจ่ายเงินเสร็จรีบรับถุงของมาอย่างไวแล้วก็รีบตรงไปยังรถที่จอดหน้าร้าน แล้วขับรถกลับเข้าบ้านหลังจากนั้น ซวยชะมัดเลย ซวยอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ถามหาแม่กับคนอื่น ๆ พอรู้ว่าแม่ออกไปธุระกับพ่อก็รีบเดินไว ๆ ขึ้นห้องไป แกะที่ตรวจครรภ์ทั้งหมดออกมาเพื่อรอตรวจ ไม่นานก็ได้ผลยืนยันตรงกันทุกยี่ห้อ
ขึ้นสองขีดหมดเลย
มันหมายความว่าท้อง
อันนามองที่ตรวจครรภ์หน้าเครียด แล้วก็โกยลงในถุงอย่างเดิม ก่อนจะนั่งครุ่นคิด ถามตัวเองในตอนนั้นว่าจะบอกแม่ดีไหม
แต่แล้วก็แว่วเสียงของแม่ลอยมาจากทิศทางใดก็สุดจะรู้ได้ เข้าหูมาว่า
‘ไม่มีความรับผิดชอบ’
งั้นก็อย่าเพิ่งบอกแม่เลย ถ้าบอกตอนนี้แม่จะต้องซักเธอจนขาวยิ่งกว่าน้ำยากัดผ้าแน่ ๆ แล้วที่ตัดสินใจไม่กินยา ก็เพราะว่าอยากจะลบคำสบประมาทของแม่ให้ได้ไม่ใช่หรือไง
เธอเป็นคนมีความรับผิดชอบไม่ใช่หรอกหรืออันนา
คนมีความรับผิดชอบก็ต้องดูแลตัวเองได้สิ
ให้กำลังใจตัวเองไปแบบนั้นแล้วก็หลังงองุ้มลง เสียงเตือนร้องดังขึ้นในหัวว่า
‘บอกแม่ไปเถอะ’
แล้วจะบอกแม่ตอนไหนดี
จากนั้นก็พาตัวเองไปนอนแผ่หลาบนเตียงนอน คิดทบทวนไปมาแล้วก็ได้คำตอบให้ตัวเองว่า เอาไว้ค่อยหาทางบอกแม่วันหลังก็แล้วกัน
ตอนนี้ยังสับสนอยู่ เธอคิดไม่ออกว่าจะต้องทำอย่างไรก่อนหลังดี พร้อมกับสั่งตัวเองให้หยุดคิด จัดแจงเดินออกจากห้อง ลงไปตามหาพี่นวลอีกรอบ
พี่นวลน่ะหาไม่ยากหรอก หากไม่ทำความสะอาดบ้านช่วยคนอื่น ๆ ก็คงอยู่ที่ในห้องครัวนั่นแหละ แล้วก็จริงดังที่คาดเอาไว้ เมื่อพบพี่นวลในครัวกำลังทำของว่างอยู่ในนั้นจริง ๆ มือทำงาน ตามองจ้องจอโทรทัศน์เขม็งเลย มืออาชีพจริง ๆ นะพี่นวลเนี่ย
“พี่นวลจ๋า มีอะไรให้กินบ้าง”
“ก๋วยเตี๋ยวลุยสวนค่ะ น้ำจิ้มรสจัด ๆ เปรี้ยว ๆ แก้เมาค้างไงคะ”
แค่ได้ยินก็น้ำลายสอแล้ว อันนากลืนน้ำลายลงคอ ชะโงกหน้าเข้าไปมอง อยากกินเสียเดี๋ยวนี้เลย ยิ่งได้กลิ่นน้ำมะนาวผสมพริกขี้หนูสวนฉุน ๆ ลอยเข้าจมูกก็ให้น้ำลายสอเกือบจะล้นออกมาจากปากอยู่แล้ว ร้องบอกนวลไปว่า
“น่ากินจังเลยพี่นวล ขอหนูคำหนึ่งก่อนได้ไหม”
จู่ ๆ นวลก็ร้องฮึ่ยออกมา หยุดม้วนก๋วยเตี๋ยวลุยสวนไส้ปลา ชี้มือไปยังหน้าจอแล้วออกอาการแปลก ๆ พร้อมกับร้องฮึ่ย ๆ อยู่สองสามที เธอไม่ได้สนใจในจอไปกับนวล เพราะอยากกินก๋วยเตี๋ยวลุยสวนมากกว่า ร้องขอพี่เลี้ยงอีกรอบ
“พี่นวลจ๋า หนูอยากกิน”
นวลได้ยินดังนั้นแล้วก็รีบกุลีกุจอจัดใส่จานให้ทันที พอได้กินแล้วอาการเวียนหัว พะอืดพะอม อยากอาเจียนก็ค่อยดีขึ้นหน่อย แล้วเลยมองที่จอตรงหน้าพี่เลี้ยง สนใจละครกับนวลด้วย พร้อมกับตักกินอีกคำ
“ดู๊ ดู ทำไมนางเอกมันท้องแล้วไม่ยอมไปบอกพระเอกก็ไม่รู้นะคะ เป็นพี่นวลหน่อยไม่ได้ จะรีบแจ้นไปบอกเลยล่ะค่ะ”
อันนาเคี้ยวไปยิ้มไป อำนวลไปว่า
“แบบนี้ไงพี่นวลเลยไม่ได้เป็นนางเอก”
นวลเลยแกล้งหันมาค้อนใส่เธอ จึงอดหัวเราะขำท่าทีของพี่เลี้ยงไม่ได้ แล้วตักกินอีกคำ พร้อมเอ่ยถามนวลไปว่า
“ก็แล้วจะต้องไปบอกทำไมอะพี่นวล”
“อ้าวคุณหนูขา ตอนทำก็ทำสองคนนะคะ พอท้องขึ้นมา ผู้หญิงอย่างเราจะทนอุ้มท้องคนเดียวทำไมกันคะ ท้องเด็กคนหนึ่งลำบากมากเลยนะคะรู้ไหม ไม่ใช่แค่ท้องผูกที่กินยาระบายไปแล้วก็ค่อยถ่ายออกนะคะคุณหนู”
นวลร่ายจนจบ แล้วหันไปดูละครต่อ
เธอเคี้ยวคำที่ค้างอยู่ในปาก พร้อมกับคิดตามนวล เอ่ยถามไปว่า “อันนี้ชื่อเรื่องอะไรหรือพี่นวล”
สายตาของนวลไม่ได้ละออกจากหน้าจอ แต่ถึงอย่างนั้นปากก็สามารถตอบชื่อเรื่องให้เธอรู้ได้ เธอจึงแกล้งพี่เลี้ยง คอยถามต่อไปอีกเรื่อย ๆ
“แล้วใครเป็นพระเอกหรือพี่นวล”
“ก็คุณชายนั่นไงคะ ตัวสูง ๆ ใส่แว่น”
ไม่เห็นจะหล่อเลย เธอชี้มือไปยังอีกคน
“หนูอยากให้คนนั้นเป็นพระเอกมากกว่า”
“คนนั้นพระรองค่ะ ร้าก รักนางเอก นี่ขนาดว่านางเอกโดนพระเอกปล้ำจนท้องแล้วก็หนีไปแล้วนะคะ พระรองไปตามจนเจอ ยังหน้ามึนอ้อนวอนนางเอก บอกว่าให้ตัวเองได้เป็นพ่อของเด็กในท้องอีกแน่ะ ไม่ใช่ลูกตัว ยังจะไปรับอีก พี่ล่ะหมั่นไส้”
“ยังไงหนูก็ชอบพระรองมากกว่า”
อันนาชี้มือไปยังคนในจอ พร้อมกับตักน้ำจิ้มราดลงบนก๋วยเตี๋ยวลุยสวนไส้ทะลักเอาเข้าปากอีกคำโต ๆ เคี้ยวจนหมดในคำเดียว ก็แว่วเสียงถามดังมาจากทางเข้าห้องครัวว่า
“ใครท้องกับใครหรือครับ”
อันนาเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อย หน็อยไอ้แฝดพี่ตัวดี เขาคุยกันตั้งหลายคำ ทำเป็นมาถามเอาคำเดียวว่า ‘ใครท้อง’
คนมีชนักติดหลังคิดอย่างขวาง ๆ
เพราะที่จริงแล้ว อันดามาทันได้ยินคำว่าท้องคำเดียวจริง ๆ ก็เลยถามออกไปแบบนั้น
คนที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองท้อง ตั้งสติตัวเองได้ก็ค่อยแขม่วท้องเอาไว้เล็กน้อย ยื่นมือตักของตรงหน้ากินต่อเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตมากนัก
นอกจากแม่แล้วก็มีแฝดพี่อีกคนที่ต้องเหยียบเรื่องท้องเอาไว้ให้จมดิน ต้องไม่ให้อันดารู้เรื่องนี้เป็นอันขาด
นวลตอบทางคนถามไปว่า “จะมีใครล่ะคะ”
ปากพูดกับทางแฝดพี่แล้วชม้อยตามามองที่เธอ
อันนาเห็นสายตาของพี่นวลแล้วก็อ้าปากที่ก๋วยเตี๋ยวอัดอยู่เต็มข้างในนั้น เตรียมจะโวยวายเสียหน่อยว่า ‘แล้วมองหนูทำไม หนูไม่ได้ท้อง’ แต่แล้วนวลก็ลากสายตาไปยังจอ แล้วพูดขึ้น
“ก็นางเอกในจอนั่นยังไงล่ะคะ” บอกจบ นวลส่งเสียงถามเอาใจไปยังทางนั้น “วันนี้คุณหมอสุดหล่อของพี่นวลจะนอนค้างที่บ้านไหมคะ”
“นอนครับ”
“ดีใจจังเลย พี่นวลทำก๋วยเตี๋ยวลุยสวนด้วย รับไหมคะ”
- ผู้เขียน
