อาจารย์คนนี้คือที่รักของฉัน

คนนี้(ฉันจะเอา)

ดวงตากลมโตเพ่งมอง 'ของดี' ที่เพื่อนว่า ศิริลักษณ์ทำการนัดพี่ชายให้ออกมาหา แล้วร่างสูงก็เดินเข้ามา ภายในเวลาเพียงห้านาที

"สวัสดีค่ะอาจารย์"

ปรารถนารีบยกมือไหว้ เขาพยักหน้ารับแค่เล็กน้อย แต่กลับไม่ยิ้มให้นักศึกษาสาวอย่างเพื่อนเธอแต่อย่างใด ทั้งๆ ที่เพื่อนเธอเสน่ห์ล้นหลามเลยก็ว่าได้

"มีอะไรศิริลักษณ์"

หูววว คนฟังเผลอห่อปากอย่างไม่ได้ตั้งใจ ขนาดพี่น้องกัน เพียงเขตรั้วมหาวิทยาลัยกั้นล้อมเอาไว้ เขาจำเป็นต้องวิชาการขนาดนั้นไหม เขาเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยก็ว่าได้ แล้วพอเห็นใกล้ๆ เธอยิ่งมั่นใจว่าพี่ชายเพื่อน หล่อมาก!

"เย็นนี้สองขออนุญาตไปกินข้าวนอกบ้านนะคะ ไปกับเพื่อนค่ะ เพื่อนคนนี้"

ศิริลักษณ์จงใจชี้ไปหากวิตา แต่เขากลับไม่ยอมหันมาหา มือของอีกคนเลยค้างที่ท่าไหว้เสียอย่างนั้น

"ไม่อนุญาตให้เกินสองทุ่ม"

"ไม่ใช่ค่ะ" ผู้เป็นน้องรีบโบกไม้โบกมือ

"คือสองจะชวนพี่หนึ่งไปด้วยกันค่ะ"

คนเป็นน้องเรียบเรียงคำพูดใหม่ พร้อมกับปั้นรอยยิ้มให้ระบาย ก่อนจะมองคนเป็นพี่ชายเพื่อรอคอยคำตอบ

"ไม่ไป"

"ไม่ไปเฝ้ายัยสองเหรอคะ เผื่อเกินสองทุ่ม พี่หนึ่งจะได้เอายัยสองกลับได้ทันเวลาไงคะ" เธอรีบเสนอหน้า และครั้งนี้เขาก็หันมามอง

สายตาเฉียบคมจ้องมองมาที่หน้าของเธอ ไม่ทันที่เธอจะได้ใช้เวลาพินิจพิจารณา เขาก็ดึงสายตากลับไป

ได้เห็นเพียงเท่านั้น แต่เธอกลับมั่นอกมั่นใจ ว่าคนนี้มันต้องใช่!

"คนเราควรมีความตรงต่อเวลา แต่ถ้ารักษาเรื่องเวลาไม่ได้ ก็ควรพิจารณาตัวเองใหม่ จบครูไป จะไปสอนเด็กได้ยังไง"

เขาพูดขึ้นมาเสียง่ายๆ และเอาแต่จ้องมองคนเป็นน้องไม่ละไปไหน เธอเห็นเขาปรายตามามองที่เธอใหม่ ก่อนที่ร่างสูงโปร่งดูดี จะหมุนกายกลับไป ปล่อยให้ผู้เป็นน้องอย่างยัยสอง ยืนคอตกเพราะไม่รู้จะตอบโต้อะไร

"หยิ่ง"

ทุกคนยังยืนนิ่ง เสมือนกับเห็นด้วยในสิ่งที่เธอพึ่งจะพูดออกไป

"แต่อยากได้"

รอยยิ้มสวยชวนมอง ปรากฎแก่ใบหน้าของกวิตา ส่วนมากชีวิตเธอจะมีก็แต่ผู้ชายที่เข้าหา ครั้งนี้ลองเข้าหาผู้ชายก่อน ก็ดูจะท้าทายดีไหมล่ะ

ไม่สนใครง่ายๆ ไม่ชายตาแลใครมั่วๆ ไม่คั่วแบบไม่เลือก ทุกอย่างที่เป็นเขา ที่ถูกกล่าวขานออกมา มันช่างท้าทาย และถูกใจเธอ เพราะฉะนั้น พี่ชายของเพื่อนคนนี้ เธอถูกใจ และยอมให้เพื่อนสุดเลิฟ จับคู่ให้แต่โดยดี

"หยิ่ง แต่ดี ถ้าเธอมีความสามารถพอที่จะทำให้พี่หนึ่งของฉันสนใจได้ เธอจะเป็นผู้หญิงที่แสนเพอร์เฟคคนหนึ่งเลยรู้ไว้"

ศิริลักษณ์เลือกที่จะอวดอ้างในตัวพี่ชายต่อไป จริงๆ แล้ว พี่ชายเป็นของรักของหวงของเธอก็ว่าได้ แล้วถ้าเธอไม่รักเพื่อนคนนี้จริงๆ เธอก็คงจะไม่ยอมง่ายๆ เหมือนกัน

"ในเมื่อว่าที่คุณครูสอง กล้าเอ่ยปากว่ายกให้ ครูสองก็ต้องช่วยเต็มที่นะรู้ไหม"

"จะเอาเป็นพี่สะใภ้ให้ได้เลย"

เพื่อนรักช่างพูดถูกใจ สงสัยวันนี้เธอคงต้องเปย์ชุดใหญ่ อยากรู้จัง ถ้ายัยสองเข้าบ้านเกินสองทุ่ม อาจารย์ศรัณย์หรือพี่หนึ่งของเธอจะว่ายังไง

เวลาผ่านไป..

เข็มนาฬิกาที่บอกเวลาว่าสามทุ่มครึ่ง ทำให้เธอกับเพื่อนรักมองสบตากัน ศิริลักษณ์ยิ้มหวานเพื่อเป็นสัญญาณแห่งความพร้อม ในขณะที่คนขับอย่างกวิตาก็พร้อมที่จะปฏิบัติการแล้วเช่นกัน

รถเล็กในแบบฉบับของผู้หญิง วิ่งผ่านเข้ามาในรั้วบ้าน ก่อนที่จะเคลื่อนไปจอดตรงลานจอดประจำ และจากนั้น เธอก็เห็นพี่ชายของยัยสองยืนจ้องมอง แบบที่คนเป็นน้องให้ข้อมูลเป๊ะเลย

'พี่หนึ่งต้องไม่พอใจที่ฉันกลับช้า เขาต้องมารอที่ประตูหน้า เตรียมความพร้อมในการเจออาจารย์สุดหล่อได้เลยจ๊ะ'

ทุกอย่างตรงตามข้อมูลที่ศิริลักษณ์ให้มาเป๊ะเลย สองสาวมองสบตากัน จากนั้นก็ลงจากรถฝั่งของใครของมัน

"สวัสดีค่ะพี่หนึ่ง"

ครั้งนี้เธอเลือกที่จะทักทายและยกมือไหว้ พร้อมๆ กับการยิ้มสวยๆ ส่งไปให้ รอยยิ้มที่เธอค่อนข้างจะมั่นใจ ว่ามันสามารถมัดใจผู้ชายได้เป็นอย่างดี แต่เขากลับปรายตามามองที่เธอแค่เสี้ยววินาที ก่อนที่สายตานั้นจะถูกดึงกลับไป

นี่เสน่ห์ที่เธอคิดว่ามีมากมาย ถูกพี่ชายของเพื่อนประเมินค่า แค่เสี้ยววินาทีอย่างนั้นเหรอ!

กวิตาเผลอกัดฟันกรอด และหายใจแรงๆ อย่างไม่พอใจ จะหยิ่งเอาโล่รึไง หรือคิดว่าหล่อเลือกได้ เลยจะหยิ่งใส่ใครก็ได้

"ขอโทษนะคะพี่หนึ่งที่สองกลับช้า พอดีว่าอยากคุยกับเพื่อนต่อค่ะ"

คนเป็นน้อง เลือกที่จะเอ่ยขึ้นก่อน เพราะไตร่ตรองมาแล้ว ว่าวิธีการขอโทษ จะทำให้พี่ชายของเธอโกรธน้องน้อยที่สุด

"ก็ยัยสองเหลวไหลไงคะ เกมส์ชวนกลับหลายรอบมาก แต่นางดื้อดึงไม่ยอมฟัง"

อาจารย์หนุ่มรับฟังด้วยสีหน้านิ่ง คิ้วหนาได้รูปนิ่วเข้าหากันเพียงเล็กน้อย และรอคอยว่าน้องสาวของเขาจะพูดสิ่งใดต่อ

"ขอไลน์พี่หนึ่งไว้ได้ไหมคะ เผื่อคราวหน้ายัยสองเหลวไหล เกมส์จะได้ฟ้องพี่หนึ่งได้"

อดที่จะปรายตาไปมองเธอไม่ได้ นี่อาจารย์อย่างเขาต้องเจอะเจอผู้หญิงแบบนี้อีกแล้วเหรอ อ้อร้อโดยไม่คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่!

"เธอเป็นใคร ใช้สิทธิ์อะไรมาเรียกฉันแบบนั้น ถ้าเธอเป็นนักศึกษาที่เคยเรียนกับฉัน เธอควรเรียกฉันว่าอาจารย์"

"อ๋อค่ะ อาจารย์"

กวิตายังยิ้มกว้าง เธอแสดงออกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่เขาเอ่ยว่า และออกจะตำหนิเสียด้วยซ้ำไป

แค่เรียก 'พี่' ก็ยังไม่ได้ เธอก็อยากจะรู้ ว่าพ่อคุณจะหยิ่งแค่ไหน

"อาจารย์หนึ่งเนี่ย คือที่รักของหนูเลยนะคะ เอ๊ย ไม่ใช่"

เธอจงใจเอ่ยประโยคที่เตรียมไว้ และตีเนียนว่าพูดผิดไม่ได้ตั้งใจ

"หมายถึง อาจารย์หนึ่งเป็นครูที่หนูเคารพรักค่ะ"

"ทำตัวแบบนี้ อนาคตจะเป็นคุณครูคอยสอนนักเรียน หรือจะปรับเปลี่ยนไปเลี้ยงลูกที่บ้านดี"

คนที่ฟังถึงกับปรี๊ดทันที อาจารย์ผู้เย่อหยิ่งปรายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาส่ายหน้าแบบเอือมระอา ก่อนที่จะหมุนกายเข้าบ้านไป แบบซึ่งๆ หน้าเลย

เธอตกอยู่ในอาการอ้ำอึ้ง เพราะลึกๆ อยากจะต่อว่า เห็นเธอแสดงออกแบบนี้ คิดว่าเธอแสดงออกกับทุกคนอย่างนั้นสิ หนอยแน่!

"ใจเย็นๆ นะเกมส์ ปกติพี่หนึ่งแสดงออกแบบนี้กับผู้หญิงแทบทุกคน"

คนเป็นเพื่อนรีบพูดเอาใจ เพราะคิดว่าคำพูดของพี่ชาย อาจทำให้เพื่อนรักไม่พอใจอยู่ก็ได้

"ไม่สน เพราะคนนี้ ฉันจะเอา"

ก็อยากจะรู้ ที่ว่าหยิ่งๆ จะจริงแท้สักแค่ไหน!