ให้ช่วยไหม

1700 คำ

ปากอิ่มดูดนมกล่อง เช่นเดียวกับตากลมโตที่จ้องมองหน้าเขาอยู่ตลอดเวลา เธอทำเหมือนไม่ได้สนอกสนใจอะไรนักหนา แต่ใครจะรู้ล่ะว่า ยัยขี้ยั่วกำลังใช้เท้าเขี่ยเขาไปมา พอเห็นเขาหันไปถลึงตาใส่ เธอก็ยิ้มให้ หน้ามึนได้ใจ และไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย! 'ทำไมต้องพูดกับครูษาเพราะขนาดนั้นล่ะคะ ไม่คิดว่าภรรยาจะหึงหน่อยหรอ' เธอส่งข้อความเข้าไปให้ แล้วทันทีที่เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ศรัณย์ก็เปิดอ่านทันที เขาทำหน้าไม่พอใจ เมื่อรู้ว่าข้อความนั้นมาจากที่ไหน ตาคมตวัดมอง เพื่อให้รู้ว่าเขาคิดยังไง แต่เธอกลับไหวไหล่ ก่อนจะตั้งใจพิมพ์ข้อความถัดไป 'ขยับซ้ายทีสิคะ เดี๋ยวเกมส์เขี่ยไปโดนขาครูษาจะแย่เอานะ' คิ้วหนานิ่วเข้าหากัน อยากจะร้องถามดังๆ ว่าเธอจะขยันปั่นเขาไปถึงไหน แค่นี้ประสาทก็จะกินกบาลอยู่แล้วไหม ภาพเธอก็ลบออกจากหัวไม่ได้ แล้วเธอก็ยังจะมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แล้วแบบนี้เขาจะตัดภาพเธอออกจากหัวได้ยังไง! อาจารย์หนุ่มไม่ร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม