สามวันเต็มๆ ที่คนป่วยไม่ได้ไปเรียน พุธ พฤหัสบดี ศุกร์และพ่วงด้วยเสาร์อาทิตย์ เลยกลายเป็นว่าเธอได้หยุดยาว และระยะเวลาที่พึ่งเล่า เป็นระยะห่างที่เธอกับเขาไม่ได้เจอกัน!
อาการเจ็บป่วยที่มีค่อยๆ ดีขึ้นไป หลายวันที่เธอไม่ได้ดูแลตัวเอง ปล่อยตัวไว้กับความเศร้า ความผิดหวัง ปล่อยตัวให้กับความรักที่พึ่งพัง ไม่ปฏิเสธว่าระยะเวลาที่ผ่านมาเธอร้องไห้ทุกวัน และพึ่งจะรู้ ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร ร้องให้ตาย ก็ไม่มีสิ่งใดดีขึ้นมา!
และเธอก็คิดว่า เธอควรเอาเวลาไปทำสิ่งที่มันมีประโยชน์มากกว่า ถ้าผู้หญิงที่สร้างปัญหา รู้ว่าความรู้สึกเธอพังไม่เป็นท่า เธอคงสมน้ำหน้าด้วยความสะใจ!
ในเมื่อเธอไม่ได้ผิดอะไร เธอจะยอมถูกกระทำไปทำไม เธอจะต้องทำให้ความจริงกระจ่างแจ้งให้ได้ ไม่ว่าต้องทำยังไงเธอก็จะทำ!
"พ่อขาแม่ขา เกมส์จะกลับแล้วนะคะ"
เธอรีบสวมกอดมารดาเอาไว้ ก่อนจะจรดริมฝีปากลงไปที่แก้มของมารดาไวๆ จากนั้นก็หันไปทำแบบ
