ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของใครของมัน วันนี้ศรัณย์มาวิทยาลัยสายกว่าทุกวัน ขับรถก็ช้า ทั้งๆ ที่ตลอดเส้นทางที่ผ่านมา รถก็ไม่ได้ติดแต่อย่างใด อยากอยู่บนรถนานๆ เพียงเพราะมียัยขี้ยั่วนั่งอยู่ข้างๆ กัน!
"ตั้งใจเรียนด้วย"
พลขับว่าขึ้นมาลอยๆ มือหนาเก็บของมารวมกันเอาไว้ ตาคมไม่ได้ทอดมองไปที่คนหนึ่งคนใด แต่ระดับน้ำเสียงที่เปล่งไป เขาก็คิดว่า คนที่นั่งอยู่เคียงข้าง น่าจะเข้าใจดี!
"นี่บอกน้องหรือบอกใครคะ"
ศิริลักษณ์โพล่งขึ้นมา แววตาสาวสวยเพ่งมองพี่ชายสลับกับอีกคนที่นั่งข้างกาย จริงอยู่ที่พี่ชายชอบบอกแบบนี้กับเธอ แต่ครั้งนี้ พี่ชายอาจจะตั้งใจบอกเพื่อนรักของเธอก็ได้!
ก็แหม... ตอนอยู่บนโต๊ะอาหารก็มีถูกเนื้อต้องตัวกันขนาดนั้น แล้วไหนเมื่อคืนที่อยู่ในห้องด้วยกัน บางทีอะไรๆ มันอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้
ศิริลักษณ์ยิ้มใหญ่ เมื่อเห็นพี่ชายแสดงออกถึงท่าทีอึกอัก คงจะจริงแบบที่เพื่อนรักของเธอพูดไว้ พี่
