แสงแดดที่สาดกระทบกับใบหน้า ทำให้ฉันต้องค่อย ๆ ลืมตาขึ้นตื่น ก่อนจะพยายามปรับโฟกัสสายตาให้รับแสงได้อย่างเต็มตา แต่แล้วก็กลับกลายเป็นความตกอกตกใจของฉันขึ้นมาแทนความรู้สึกอะไรทั้งหมดที่มันกำลังเกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้
ความเจ็บปวดจากบริเวณไหล่ลาดเริ่มลามปาม ก่อนจะเข้าสู่การไม่สามารถขยับเขยื้อนมันได้แล้วจากเหน็บชาซึ่งกลับกลายเป็นผู้กระทำ แต่ตัวต้นเหตุแท้จริงแล้ว...กำลังนอนหลับปุ๋ยแก้มกลมอยู่ตรงหน้าของฉันคนนี้นี่เอง
แสงแดดที่กำลังตกกระทบกับใบหน้าของเธอนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกราวกับตัวเองอยู่บนสวรรค์ชั้นสูงสุดของขอบฟ้า
ใบหน้าเนียนใสไร้เครื่องสำอางที่อยู่ใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจกั้นขวาง มันราวกับตัวกระตุ้นตื่นนอนชั้นดีให้ฉันต้องลืมตาสบมองจนเต็มดวงอีกครั้งว่านี่มันเป็นเรื่องจริง...หรือว่าฉันยังคงนอนอยู่ในฝันและยังไม่ตื่นมันกันแน่
พลันสมองก็คิดกลับไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่มันเกิดขึ้น คำพูดเพ้อที่พูดกับฉัน
