ฉันกำลังรอการปรากฏตัวของคนในหัวใจอยู่ที่ทางหน้าบ้านพักที่ตัวเองอาศัยอยู่ พลางตัวเองก็ก้มลงสบมองการแต่งกายของตัวเองก่อนจะพลันยกยิ้มออกมาเมื่อพบว่ามันเรียบร้อยและสวยงามดีแล้ว
ในใจของฉันก็ยังคงมีความประหม่าอยู่ไม่น้อย เพราะในวันนี้ฉันมีแพลนแล้วว่าอยากจะทำอะไรในค่ำคืนที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ ซึ่งตลอดเวลากว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่เราอยู่ด้วยกันมันทำให้ฉันเริ่มมองเห็นชัดเจนแล้วว่า...บุหลันนั้นรู้สึกเหมือนกันกับฉัน
ฉันยกยิ้มออกมาอย่างมีความสุขด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยม ก่อนที่แสงบุหลันจะสาดส่องลงมากระทบกับใบหน้า และฉันก็หันหน้าหลบแสงสว่างนั้นไปทางบ้านข้าง ๆ ซึ่งมันยังคงมืดมิดและไร้การปรากฏตัวของผู้ที่ซึ่งเคยอยู่อาศัย
ในใจของฉันยังคงรู้สึกผิดต่อดาวิกาที่ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเจ้าหล่อนได้ และตั้งแต่ในวันนั้นเป็นต้นมา...ฉันก็ไม่เคยได้พบเจอกับเธออีกเลยราวกับว่าบ้านข้าง ๆ หลังนี้ไม่เคยมีผู้อยู่อาศัย
