ซาตานผลาญรัก

ตอนที่ 8

โอลิเวอร์หน้าตึง ตอนที่ยังคบหากันหญิงสาวทำอาหารให้เขารับประทานอยู่บ่อยๆ เขารู้ดีว่าสิตาภาทำอาหารอร่อยแค่ไหน เขาไม่ชอบใจหากหญิงสาวจะทำอาหารให้คนอื่นรับประทานนอกจากเขา แบบนี้ต้องเพิ่มข้อตกลงใหม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย คนขี้หวงคิด

“เราเข้าไปหาแม่ของลูกดีกว่า เดี๋ยวพ่อจะพาไปทานข้าวกัน”

โอลิเวอร์อุ้มลูกชายขึ้น แล้วเดินลิ่วเข้าไปในบ้าน ขณะเปิดประตูเดินเข้าไปในบ้าน ดวงตาสีฟ้าก็วาววับขึ้นเมื่อเห็นโจนาธานกำลังกุมมือหญิงสาวอยู่ ร่างสูงอุ้มลูกชายเดินตรงเข้าไปหาคนทั้งสอง

“ทำอะไรอยู่ครับที่รัก”

เขาวางลูกชายบนตักของคนเป็นแม่ พลางยื่นหน้าไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ แสดงความเป็นเจ้าของโดยไม่สนใจสายตาของผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ด้วย มุมปากกระตุกยิ้มสาใจเมื่อเห็นแววตาวูบไหวของโจนาธาน

วาสินีทำหน้าไม่ถูกรีบดึงมืออกจากการเกาะกุมของโจนาธาน และต้องหน้าแดงจัดเมื่อถูกจมูกโด่งงามขโมยหอมแก้มต่อหน้าบุคคลที่สาม หญิงสาวอยากข่วนหน้าคนเจ้าเล่ห์ที่ชอบเอาเปรียบเธอนัก แต่ไม่อาจทำได้ดังใจนึก

“เอ่อ... คุณโอลิเวอร์คะ นี่คุณโจนาธานค่ะเป็นเพื่อนของฉันค่ะ” วาสินีขยับถอยห่าง วางลูกชายขวางคนเป็นพ่อไว้ไม่ให้เข้ามานัวเนีย

สองหนุ่มมองหน้ากัน ก่อนจะยื่นมือมาจับกันตามมารยาทสังคม แล้วคลายมือออก

“ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับคุณโอลิเวอร์ ผมเป็นเพื่อนสนิทของสินีครับ”

โจนาธานทักทายตอบ เขามองหน้าอีกฝ่ายและมองเลยไปยังเด็กชายตัวน้อยที่เห็นมาตั้งแต่เกิด ไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอก็เห็นชัดถึงความเหมือนของทั้งคู่ โอลิเวอร์คือพ่อของน้องเอื้ออย่างแน่นอน และสายตาของโอลิเวอร์ที่มองวาสินี ทำให้โจนาธานแอบนึกห่วงหญิงสาวขึ้นมา เริ่มไม่มั่นใจว่าสถานภาพการแต่งงานแต่ในนามที่วาสินีบอกเขาจะเป็นไปตามข้อตกลงได้นานแค่ไหน เมื่อว่าที่เจ้าบ่าวของหญิงสาวแสดงความหวงแหนจนรู้สึกได้

“ยินดีที่รู้จักเช่นกันครับคุณโจนาธาน ผมเป็นพ่อของน้องเอื้อเป็นสามีของสิ... สินีครับ”

โอลิเวอร์ตอบกลับด้วยสำนวนเดียวกัน พร้อมแนะนำตัวเสร็จสรรพ เขาเข้าใจว่าสิตาภาเปลี่ยนชื่อเป็นวาสินี จึงเรียกชื่อหญิงสาวตามที่โจนาธานเรียก วงแขนแข็งแรงวางพาดไหล่มนโอบกอดทั้งแม่และลูกชายให้อีกฝ่ายเห็นครอบครัวสุขสันต์ของเขาชัดๆ โจนาธานคงมาหลงเสน่ห์ของสิตาภาเช่นเดียวกับเขาในอดีต หญิงสาวแม้จะเป็นเลสเบี้ยนแต่ก็ชอบหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายหน้าโง่มาหลงรัก ถึงจะรู้แบบนั้นแต่โอลิเวอร์ก็ไม่ชอบใจนัก เขาไมชอบให้ผู้หญิงของเขาถูกผู้ชายคนอื่นมองหรือมาเกาะแกด้วย รอให้เขาจับเธอจดทะเบียนสำเร็จเมื่อไหร่ เขาจะมีสิทธิ์ห้ามเธอเต็มที่ตอนนี้จำต้องปล่อยไปก่อน

“พรุ่งนี้ช่วงค่ำเราจะจัดงานแต่งงานกัน ผมกับสินีขอเชิญคุณมาร่วมงานของเรานะครับ”

โอลิเวอร์เชื้อเชิญโจนาธานด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม (เสแสร้ง) พร้อมทั้งหอมแก้มนิ่มของว่าที่เจ้าสาวอีกหน ทำเอาวาสินีแทบอยากเอาหน้ามุดพื้นหนีอาย หญิงสาวไม่กล้าสบตากับโจนาธานซึ่งกำลังมองเธอด้วยแววตาห่วงใย

“สินีบอกผมแล้วครับ ยินดีด้วยที่ครอบครัวของคุณจะได้อยู่พร้อมหน้ากัน”

โจนาธานปั้นยิ้มให้อีกฝ่าย เขาปรายตามองวาสินีอย่างเห็นใจ หญิงสาวถูกโอลิเวอร์มัดมือชกแบบดิ้นหนีไปไหนไม่พ้น จะบอกความจริงก็ยิ่งทำไม่ได้ เมื่อมีน้องเอื้อเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ยากจะยอมแพ้ วาสินีรักน้องเอื้อราวกับลูกในไส้เขาเองก็เอ็นดูเด็กชายไม่น้อยแม้จะโดนฤทธิ์เดชของเจ้าตัวน้อยอยู่บ่อยครั้งก็ไม่ได้ถือสาแต่อย่างใด โจนาธานได้แต่หวังว่าโอลิเวอร์จะไม่นำความแค้นในอดีตมาลงที่วาสินี และปรารถนาให้ความดีของหญิงสาวเอาชนะหัวใจผู้ชายคนนี้ได้ บางทีนี่อาจเป็นลิขิตจากฟากฟ้า ดลให้สองหนุ่มสาวได้มาคู่กันก็ได้

“คุณโอลิเวอร์ สินี จะรังเกียจไหมถ้าผมจะสั่งให้แผนกจัดเลี้ยง จัดงานแต่งงานครั้งนี้ ในแบบของชาวเกาะล้อมรัก” โจนาธานเสนอ

“จัดงานแต่งแบบชาวเกาะเหรอคะโจ” วาสินีเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนชาย ดวงตาคู่สวยมีรอยประหลาดใจ

“มันเป็นยังไงครับ งานแต่งแบบชาวเกาะล้อมรัก”

โอลิเวอร์ยกคิ้วสูง มองคนพูดอย่างสงสัย ท่าทางโจนาธานดูเหมือนนำเสนองานแต่งงานครั้งนี้อย่างเต็มใจ มากกว่าจะหาเรื่องแกล้งทำให้ยุ่งยาก ชายหนุ่มจึงปัดความระแวงออกจากใจ

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ งานแต่งของชาวเกาะล้อมรัก เขาจัดงานแต่งกันริมทะเล เจ้าบ่าวเจ้าสาวแต่งชุดพื้นเมืองสีขาว  เจ้าบ่าวจะสวมแหวนและมอบมงกุฏดอกไม้ให้เจ้าสาวของเขา พร้อมกับให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอไปชั่วชีวิต ส่วนเจ้าสาวจะสวมแหวนให้เจ้าบ่าว และสร้อยร้อยหัวใจซึ่งมีล็อกเก็ตทำจากตลับหอยด้านในบรรจุผมของเจ้าสาวไว้ พร้อมกับคำมั่นสัญญาว่าจะเป็นผู้หญิงของเขาตลอดชีวิต”

โจนาธานอธิบายขั้นตอนการแต่งงานแบบเรียบง่ายของชาวเกาะล้อมรักให้ทั้งสองฟัง บิดาได้พบรักกับมารดาซึ่งเป็นลูกสาวเจ้าของเกาะนี้ ทั้งสองได้แต่งงานกันตามแบบของชาวเกาะล้อมรัก ซึ่งมีพิธีกรรมบางอย่างที่จะผูกพันเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้รักใคร่กันไปชั่วชีวิต นี่จะเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะสามารถทำให้วาสินีได้ เขาปรารถนาให้เธอได้ครองคู่กับคนที่คู่ควรและทำให้ผู้ชายผู้โชคดีคนนั้น รักมั่นต่อหญิงสาวไปจนตราบลมหายใจสุดท้าย

“คุณคิดว่าไงที่รัก อยากให้งานแต่งงานของเราจัดแบบชาวเกาะล้อมรักไหม”

โอลิเวอร์ฟังพิธีการแล้วรู้สึกชอบใจ เขาสบตากับว่าที่เจ้าสาว ในหัวบังเกิดมโนภาพงานแต่งงานตามที่โจนาธานบรรยายขึ้นมา มุมปากเผยอแย้มขึ้นอย่างลืมตัว สิตาภาจะสวยแค่ไหนกันหนอ... ในชุดเจ้าสาวแบบชาวเกาะ 

วาสินีเคยเห็นพิธีแต่งงานของชาวเกาะล้อมรักมาก่อน และประทับใจกับงานแต่งงานแบบเรียบง่ายนั้น และเคยแอบคิดตามประสาสาวโสดว่าอยากให้งานแต่งงานของตัวเองจัดแบบนั้นบ้าง โดยไม่รู้ว่าตอนนี้สิ่งที่เคยฝันไว้กำลังจะเกิดขึ้นจริง หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วยโดยไม่คัดค้านสักคำ

“ฉันชอบงานแต่งงานของชาวเกาะล้อมรักค่ะ” เธอบอกโจนาธานพร้อมกับคลี่ยิ้มละมุน เมื่ออีกฝ่ายส่งสายตาอาทรของมิตรแท้มาให้ หากคนที่มองเห็นกลับขัดตากับมิตรภาพของสองเพื่อนจนคันยิบๆ ในตับขึ้นมา

“ตกลงผมกับสินีจะแต่งงานตามแบบชาวเกาะล้อมรักในคืนพรุ่งนี้ คงต้องรบกวนคุณโจนาธานช่วยจัดงานให้ด้วยนะครับ”

โอลิเวอร์สรุปรวบรัด เขาทนเห็นสายตาของโจนาธานที่มองว่าที่เจ้าสาวของตัวเองไม่ไหว ต่อมหึงทำงานหนักจนแทบระเบิดความไม่พอใจออกมา หากไม่เห็นแก่มารยาทสังคมเขาคงจัดหนักอีกฝ่ายไปแล้ว คนที่น่าจะโดนด้วยคือฝ่ายหญิงที่ส่งสายตาอ่อนละมุนให้เพื่อนชาย เมื่อก่อนสิตาภาไม่เคยมองผู้ชายคนไหนด้วยสายตาแบบนี้ ผ่านไปห้าปีหญิงสาวกลับทำให้เขาประหลาดใจ ในความอ่อนหวานอ่อนโยนของเธอ เวลาทำให้คนเปลี่ยนไปจริงๆ หรือเนี่ย

“ผมจะจัดงานนี้ให้ดีที่สุด เพื่อเป็นของขวัญให้เพื่อนที่น่ารักคนนี้”

 โจนาธานส่งยิ้มให้วาสินี และหันมายิ้มให้เจ้าบ่าวของหญิงสาวด้วยรอยยิ้มมิตรภาพ

“สินีเป็นคนดีมาก คุณโชคดีที่ได้เธอเป็นเจ้าสาว ผมขอตัวไปเตรียมงานให้พวกคุณทั้งสองก่อนนะครับ แล้วพบกันพรุ่งนี้ น้องเอื้อลุงโจไปก่อนนะครับ”

โจนาธานเอ่ยขอตัว แล้วหันไปเอ่ยลาเด็กชายที่ทำหน้าแป้นแล้นเปี่ยมสุข ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมออกไป สองหนุ่มสาวพากันลุกขึ้นแล้วมาส่งที่หน้าประตู โดยที่เด็กน้อยไม่ยอมลุกตามบิดามารดามา

“ท่าทางนายโจนาธานจะรักและปรารถนาดีต่อคุณมากนะสิตา” คล้อยหลังแขกพิเศษ โอลิเวอร์ก็แขวะคนข้างกายทันที เขาเห็นสายตาที่เธอมองงตามร่างสูงใหญ่ของโจนาธานแล้วนึกหมั่นไส้