ป้าทิพดูแลและช่วยเหลือเธอด้วยความเมตตา ให้เกียรติและทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญคนหนึ่ง ชีวิตที่ค่อยมีใครมาใส่ใจไยดีเท่าไร ทำให้พวงดอกแก้วไม่ได้รู้สึกอบอุ่นตรงหัวใจแบบนี้มานานแล้ว กระทั่งบิดาของเธอเองก็ไม่ได้ติดต่อมาสอบถามว่าลูกสาวอยู่กินอย่างไร สบายดีหรือเปล่า พอคิดถึงบิดาน้ำตาก็พานไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ป้าทิพตกใจ รีบขยับเข้าใกล้ แล้วโอบร่างบอบบางไว้ในอ้อมกอด
“โอ๋ๆ เป็นอะไรไปคะ ป้าทิพทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า” พวงดอกแก้วกอดตอบร่างอบอุ่นของป้าทิพไว้ทันที ซุกหน้าลงกับอกนุ่ม ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เธอโหยหาอ้อมกอดจากใครสักคนมานานแล้ว อ้อมกอดที่อบอุ่นและหวังดีกับเธอจริงๆ ไม่ใช่อ้อมกอดที่กอดเธอเพื่อต้องการเพียงแค่ปลดปล่อยตัณหาราคะเท่านั้น
ป้าทิพปล่อยให้หญิงสาวร้องไห้กับอกของตนจนพอใจ ซึ่งก็ใช้เวลานานพอสมควร กระทั่งเสียงร้องไห้เงียบไป เหลือเพียงอาการสะอื้น ผู้สูงวัยจึงดันบ่าบอบบางออก กวาดส
