ตอนที่ 5
1093 คำ
ป้าทิพพาเธอเดินสำรวจบ้านหลังเล็กทั้งภายในและภายนอก ที่อยู่ใหม่ของเธอ บ้านหลังนี้อยู่ในอาณาเขตเดียวกันกับบ้านหลังใหญ่ที่บิดาพาเธอมาทิ้งไว้เมื่อเช้า บ้านชั้นเดียวที่มีเพียงหนึ่งห้องนอน มีห้องน้ำอยู่ในตัว มีห้องโถง และห้องครัวแบบโมเดิร์น บ้านหลังเล็กก็จริงแต่ทุกมุมของบ้านถูกออกแบบและตกแต่งได้อย่างลงตัวน่าอยู่ รอบบ้านมีรั้วไม้เตี้ยๆสีขาวล้อมไว้ ภายในรั้วเป็นสนามหญ้าสีเขียวขจีที่ได้รับการดูแลอย่างดี หน้าบ้านมีต้นดอกจำปา กลิ่นหอมอ่อนๆที่โชยมาทำให้หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าแรงๆ และเผยรอยยิ้มหวานออกมา
ระหว่างที่เธอเดินสำรวจบ้านกับป้าทิพ พวงดอกแก้วเห็นคนรับใช้หลาย
คนขนข้าวของมากมายเข้าไปในบ้าน ป้าทิพชวนเธอไปนั่งที่ซุ้มไม้หน้าบ้านแล้วชวนคุยไปเรื่อยๆ
“รออีกสักครู่ให้เด็กๆเขาจัดการข้าวของให้เรียบร้อยก่อน แล้วคุณดอกแก้วค่อยเข้าไปพักผ่อนนะคะ” พวงดอกแก้วยิ้มน้อยๆให้ป้าทิพ แล้วเหลียวมองรอบกายด้วยสายตาเลื่อนลอย อาณาเขตบ้านของเขากว้างมาก น่าจะราวๆสองไร่กว่า ในรั้วบ้านมีต้นไม้ใหญ่ล้อมรอบให้ความร่มรื่น รั้วบ้านสูงเกินสองเมตรแน่นอน เธอเคยนั่งรถเมล์ผ่านแล้วมองเห็นรั้วและต้นไม้ใหญ่สูงตระหง่าน นึกชมชอบอยู่ในใจว่าเจ้าของบ้านคงจะรวยมาก เพราะบ้านใจกลางเมืองกรุงเทพที่มีเนื้อที่เยอะขนาดนี้ คนธรรมดาคงไม่มีวาสนาจะได้เป็นเจ้าของหรอก หญิงสาวไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้เหยียบย่างเข้ามาในรั้วบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ
ไม่นานนักพวงดอกแก้วก็ได้กลับเข้ามาในบ้าน เสื้อผ้ายี่ห้อดังอัดแน่นเต็มตู้ทั้งชุดทำงาน ชุดลำลอง ชุดนอน และชุดชั้นใน ของใช้ส่วนตัวแบรนด์หรูถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ตู้เย็นขนาดกลางในห้องครัวถูกเติมเต็มด้วยของสด อุปกรณ์ทำครัว ของแห้ง และเครื่องปรุงครบครัน
“หากคุณดอกแก้วต้องการอะไรเพิ่มเติมโทรสั่งป้าได้นะคะ กดเบอร์โทรภายในจากโทรศัพท์เครื่องนั้นได้เลย ป้าเขียนเบอร์ภายในไว้ให้ทุกเบอร์แล้ว”
“ขอบคุณมากเลยนะคะป้าทิพ”
หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณ รอยยิ้มของผู้สูงวัยทำให้เธอรู้สึกถึงความเอ็นดูที่ได้รับ ป้าทิพเห็นนัยน์ตาโศกของหญิงสาวแล้วอดที่จะยื่นมือไปลูบเรือนผมสลวยไม่ได้ ผู้สูงวัยเอ่ยปลอบใจเบาๆ
“ป้าอยากให้คุณทำใจให้สบาย อยู่ที่นี่อย่างมีความสุขนะคะ”
“ดอกแก้วมองไม่เห็นความสุขเลยค่ะป้าทิพ”
“ความสุขมันอยู่ที่เราจะมองค่ะ” ป้าทิพพูดยิ้มๆ
“ป้าคงต้องขอตัวก่อนแล้วล่ะ คุณดอกแก้วพักผ่อนเถอะนะคะ เย็นนี้คุณทัพจะมาทานข้าวด้วย เธอสั่งไว้ว่าให้คุณทำอาหารไว้รอ”
ใบหน้านวลซีดเผือดลงทันทีที่ได้ยิน ไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่อยากคุยด้วย กลัวว่าเขาจะทำอะไรกับร่างกายตนเองอีก เธอยังไม่พร้อม
“ไม่ต้องกลัวนะคะ คุณทัพของป้าน่ารักค่ะ”
“หน้าดุ น่ากลัวต่างหาก” ปากเล็กจิ้มลิ้มยื่นออกมาอย่างเผลอตัว ป้าทิพส่ายหน้ายิ้มๆ
“ป้าไปก่อนนะคะ”
“ค่ะ” พวงดอกแก้วเดินไปปิดล็อกประตูทันทีที่ผู้สูงวัยเดินออกไป หญิงสาวสำรวจประตูหน้าต่างทุกบานจนแน่ใจว่าภายในบ้านปลอดภัยสำหรับเธอแล้ว ร่างบางจึงทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้องโถง เหนื่อยกายไม่เท่าไรหรอก หากแต่ความเหนื่อยใจนี่สิทำให้เธอต้องปิดเปลือกตาลงแล้วหลับไปในที่สุด
“เป็นไงๆ สวยมั้ย” เด็กรับใช้จับกลุ่มกันพูดคุยถึงผู้หญิงของคุณทัพอย่างตื่นเต้น
“สวยมากเลย หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา นัยน์ตาหวานเศร้าๆ ตัวเล็กๆขาวจั๊ว น่ารักน่าทะนุถนอม” สาวใช้ที่เป็นหนึ่งในคนที่ได้ไปจัดบ้านหลังเล็กพูดขึ้น
“คุณทัพไม่เคยพาผู้หญิงเข้าบ้านเลย คุณคนนี้ได้มาอยู่บ้านดอกจำปา แถมยังมอบหมายให้ป้าทิพดูแลจัดการทุกอย่างให้อีกด้วย แสดงว่าต้องเป็นคนสำคัญสุดๆ ฉันว่าไม่ธรรมดาแล้วล่ะ” สาวใช้อีกนางตั้งข้อสังเกตขึ้นมา
“แล้วทำไมไม่ให้มาอยู่บ้านหลังนี้ด้วยกันล่ะ มันแปลกๆอยู่นะ”
“อะไรแปลก” เสียงถามไม่เบานักจากป้าทิพ คนเก่าแก่แห่งบ้านหลังนี้ทำให้บรรดาสาวใช้ทั้งสามคนที่จับกลุ่มคุยกันอยู่อย่างออกรสออกชาติสะดุ้งโหยง
“ป้าทิพ!”
ทั้งสามสาวอุทานเรียกชื่อผู้สูงวัยพร้อมกัน แล้วต่างก็พากันก้มหน้าด้วยความเกรงกลัว
“ไปทำหน้าที่ของตนเอง ห้ามพูดถึงเรื่องเจ้านายอีก หากคุณดอกแก้วเธออยากได้อะไรให้รีบจัดหาให้ แต่ต้องบอกฉันด้วยทุกครั้ง และถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากคุณทัพห้ามใครเข้าไปในบริเวณบ้านดอกจำปา”
“ค่ะ” ทั้งสามรับคำหนักแน่น แล้วเดินก้มหน้าแยกย้ายกันไปทำงานของตน ป้าทิพถอนหายใจยาว มองกลับไปยังทางเดินเล็กๆที่โรยด้วยกรวดสีขาว ทอดยาวไปทางด้านหลังของบริเวณบ้าน สองข้างทางมีต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้เล็กให้ร่มเงา สุดทางเดินมีบ้านดอกจำปาที่มีพวงดอกแก้วมาอาศัยอยู่ คุณทัพของป้ากำลังคิดจะทำอะไรหนอ สายตาคนแก่พอมองออกว่าชายหนุ่มที่เลี้ยงดูมาแต่อ้อนแต่ออกคิดอย่างไรกับหญิงสาว แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงให้เธอไปอยู่ที่นั่น แล้วไหนจะข้าวของที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานนี้อีกล่ะ คุณทัพของป้าราวกับจะรู้ว่าพ่อของหญิงสาวจะต้องพาตัวมาให้เขาแน่ๆ แล้วหากคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายที่ย้ายไปพำนักอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่มอบกิจการทุกอย่างให้ลูกชายจัดการรู้เข้าจะว่าอย่างไร ลูกชายคนเดียวพาสาวเข้าบ้าน แล้วเอาเขาเข้ามาแบบแปลกๆเสียด้วย คนแก่ถอนหายใจอีกครั้ง ไม่กล้าขัดใจ ไม่กล้าไต่ถาม เลี้ยงมาแต่เล็ก ทั้งรักทั้งเทิดทูน แต่ก็มั่นใจว่าคุณทัพของป้าทิพไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลแน่นอน
- ผู้เขียน
