คนที่ถูกกล่าวถึงสะดุ้งเล็กน้อย เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินคนอื่นพูดถึงตัวเองแบบนี้
“คุยธุระของคุณมา ผมมีเวลาให้อีกสองนาที”
“สองนาที!” ผู้หญิงคนนั้นถามกลับเสียงสูง
“เหลืออีกหนึ่งนาทีกับห้าสิบวินาที” เสียงเข้มดุบอกเตือน
“เอ่อ...ษิตาอยากชวนคุณไปทานข้าวเที่ยง”
“ผมมีงานต้องทำ หมดธุระของคุณแล้วใช่มั้ยครับ ผมต้องการใช้สมาธิในการทำงาน” ประโยคบอกเล่าที่ใครๆก็แปลความหมายได้ ว่าเขาหมายถึงต้องการให้คู่สนทนาออกจากห้องไป พวงดอกแก้วได้ยินบทสนทนาชัดเจนทุกประโยค แต่เดาสีหน้าท่าทางของผู้หญิงคนนั้นไม่ถูกว่า เธอกำลังทำหน้าตาท่าทางอย่างไรในตอนนี้ ส่วนผู้ชายหน้าดุๆโหดๆนั้น เธอนึกภาพใบหน้าและดวงตาดุดันได้ดีเชียวล่ะ หลังจากนั้นหญิงสาวไม่ได้ยินเสียงพูดคุยกันอีก ครู่เดียวเท่านั้นหลังจากที่เจ้าของห้องพูดประโยคสุดท้ายจบ เสียงเปิดและปิดประตูก็ดังตามมา
“จะนั่งอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย” ด
