ดอกแก้วลวงใจ

ตอนที่ 8

“คะ...ค่ะ” เสียงหวานขานรับตะกุกตะกัก พวงดอกแก้วสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ สาวเท้าเร็วเดินไปนั่งลงตรงกองเสื้อผ้า รีบหอบเอาอาภรณ์ของเขาทุกชิ้นแนบอก แล้วเอาไปใส่ลงในตะกร้า หญิงสาวถอนหายใจยาว ก่อนก้าวเท้าบางก้าวเดินเชื่องช้าตรงไปยังประตูห้องน้ำ ค่อยๆผลักบานประตูเข้าไป

“ผสมน้ำอุ่นให้หน่อย” ร่างเล็กผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าว ดวงตาคู่งามกะพริบๆเร็ว มองคนที่ยืนหันหลังอวดช่วงไหล่ผึ่งผาย แผ่นหลังกว้างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามตึงแน่น พวงดอกแก้วรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ต่อเมื่อร่างสูงใหญ่หันกลับมามองเธอด้วยสายตาดุ หญิงสาวจึงรีบเสมองไปทางอ่างอาบน้ำ แล้วเดินเลี่ยงร่างใหญ่โตไปจัดการตามที่เขาสั่ง

ฐานทัพยืนกอดอกมองคนตัวเล็กที่กุลีกุจอนั่งลงตรงขอบข่าง แล้วเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำ มือบางรองน้ำเพื่อวัดอุณหภูมิ สลับการบิดก๊อกน้ำไปมาอยู่สองสามครั้ง เมื่อกะว่าน้ำอุ่นพอดีแล้ว หญิงสาวจึงเทครีมอาบน้ำลงไป ตีจนขึ้นฟอง แล้วนั่งนิ่งอยู่ขอบอ่าง ก้มหน้ามองสายน้ำที่ไหลลงสู่อ่างโดยไม่กระดุกกระดิกกาย

“จะนั่งอยู่อีกนานมั้ย”

“นะ...น้ำยังไม่เต็มอ่างเลยค่ะ” พวงดอกแก้วก้มหน้าตอบ ไม่ยอมละสายตาไปจากสายน้ำที่ไหลลงจากก๊อกตรงหน้า

“ไปถอดเสื้อผ้าออก” เสียงเข้มสั่งห้วนๆ แต่ก็ทำเอาหัวใจคนถูกสั่งกระตุกวาบ หญิงสาวก้มหน้าจนคางชิดอก มือกำขอบอ่างแน่น

“ดอกแก้ว” ชายหนุ่มกดเสียงต่ำ หรี่ตามองคนที่นั่งนิ่ง

“ถูหลังอย่างเดียว ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าก็ได้นี่คะ” เธออุบอิบเถียงออกไป เสียงเบาแผ่วนัก

“คุณจะลงอ่างกับผม ทั้งๆที่สวมเสื้อผ้าแบบนั้นน่ะเหรอ” ร่างสูงใหญ่ขยับเข้าใกล้ พวงดอกแก้วจึงรีบเงยหน้าสบตาเขา หญิงสาวมองเขาด้วยแววตาสั่นระริก เธอยังไม่พร้อมทำอะไรให้เขาในตอนนี้

“เอ่อ...คะ...คุณทัพบอกว่าให้ดอกแก้วเริ่มงานพรุ่งนี้” หญิงสาวหาข้ออ้างเพื่อเอาตัวรอด

“ถอดเสื้อผ้า...เดี๋ยวนี้” น้ำเสียงเย็นเฉียบ สายตาดุ และใบหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ ทำให้พวงดอกแก้วค่อยๆยืนขึ้น หญิงสาวกำมือแน่น เม้มปากเป็นเส้นตรง ดวงตาคู่งามเอ่อคลอด้วยน้ำใสๆ มือสั่นน้อยๆ แกะกระดุมเสื้ออย่างเชื่องช้า และดูเหมือนจะไม่ทันใจเขา ฐานทัพยื่นมือมากระชากสาบเสื้อของเธอจนกระดุมขาดทั้งแถว แล้วดึงมันออกจากร่างเธออย่างรวดเร็ว พวงดอกแก้วใจหายวาบ แต่ไม่กล้ากรีดร้องโวยวาย เขามีสิทธิ์...มีสิทธิ์ทำได้ทุกอย่างกับร่างกายนี้ หญิงสาวหลับตาแน่น เมื่อรับรู้ว่าเขาจัดการกับกระโปรงสีหวานของเธอเป็นชิ้นต่อมา

“ที่เหลือจะให้ผมจัดการ หรือคุณจะทำเอง” คนต้องเลือกกลืนก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ตรงลำคออย่างยากลำบาก

“ดะ...ดอกแก้วถอดเองค่ะ” หญิงสาวบอกเขาด้วยเสียงเบาพร่าสั่น ฐานทัพถอยหลังไปเพียงนิด เขากอดอก กวาดสายตามองร่างเกือบเปลือยตั้งแต่หัวจรดเท้า ผิวขาวผ่องนวลเนียนราวน้ำนมทำให้เขาตาพร่า สัดส่วนอวบอิ่มในส่วนที่พึงมีของหญิงสาวทำให้หัวใจแข็งแกร่งสั่นไหว หากแต่ยังเก็บท่าทีเอาไว้ได้

พวงดอกแก้วเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอเสื้อชั้นใน เต้าทรวงอวบอิ่มเป็นอิสระจากการห่อหุ้มดีดเด้งจนคนมองอยู่ต้องลอบกลืนน้ำลาย สายเล็กๆบนบ่าค่อยๆเลื่อนลงผ่านสองแขนกลมกลึง จนกระทั่งหลุดออกจากร่างไปกองอยู่บนพื้น หญิงสาวก้มหน้าอย่างอดสู หัวอกหัวใจเต้นกระหน่ำจนรู้สึกเจ็บปวด พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วผ่อนออกช้าๆ ก่อนตัดสินใจใช้นิ้วชี้เกี่ยวขอบกางเกงชั้นในสีหวานลงอย่างเชื่องช้า ด้วยความเขินอายสุดกำลัง พวงดอกแก้วไม่รู้หรอกว่าท่าทางของเธอได้ปลุกอารมณ์ร้อนแรงในกายหนุ่มให้ลุกฮือขึ้นมากเพียงใด ฐานทัพกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง ขณะที่มองภาพคนตัวเล็กก้มลงเล็กน้อย ยกขาเรียวเสลาขึ้นเพื่อให้พ้นจากขอบอาภรณ์ตัวจิ๋วสีหวาน จนกระทั่งหญิงสาวตรงหน้ายืดตัวขึ้นยืนตรง แต่ยังคงก้มหน้าจนคางชิดอก สองแขนยกขึ้นมาปิดบังส่วนล่างและบนเท่าที่พอจะทำได้ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกเบาๆ ยังคงยืนกอดออกมองร่างเปลือยเปล่านิ่ง

“ถอดผ้าเช็ดตัวให้หน่อย” คำสั่งมาอีกแล้ว และเป็นคำสั่งที่พวงดอกแก้วต้องสะดุ้ง เงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาตื่นอีกครั้ง หากแต่สายตาคมดุ และใบหน้าเรียบเฉยของเขาสะกดให้หญิงสาวต้องเดินเข้าหา เอื้อมมืออกไปแกะปมผ้าขนหนูให้ แล้วรีบดึงมันมาถือไว้ พร้อมกับการหันหลังให้เขาทันที ฐานทัพยิ้มมุมปาก ก่อนก้าวลงไปในอ่างซึ่งมีน้ำอยู่เกือบเต็ม และมีฟองสีขาวลอยฟูฟ่องอยู่ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำ เอนกายนอน วางศีรษะไว้ตรงที่รองศีรษะ สองแขนพาดไปบนขอบอ่าง ดวงตาคมดุหลับลง ร่างใหญ่นอนนิ่ง นิ่งเสียจนคนที่ยืนเปลือยอยู่ทำตัวไม่ถูก

“ลงมาสิ” เสียงดุๆท่ามกลางความเงียบทำให้พวงดอกแก้วสะดุ้ง หญิงสาวพ่นลมหายใจบางเบา ก้าวเท้าลงไปในอ่าง ถึงมันจะเป็นอ่างขนาดใหญ่ แต่เมื่อมีคนตัวใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยนอนแช่อยู่ในนั้น พื้นที่ที่เหลือสำหรับสาวร่างเล็กอย่างเธอจึงเหลือน้อยเต็มที