ดอกแก้วลวงใจ

ตอนที่ 7

“เอ่อ...ดอกแก้วไม่เคยนวดให้ใคร ไม่รู้ต้องลงน้ำหนักมือยังไง ดอกแก้วอาจจะนวดพลาดไปถูกเส้นอะไรสักอย่าง ทำให้คุณทัพปากเบี้ยว หรือพิการได้นะคะ” พูดไปแล้วนั่งนิ่ง ใจเต้นโครมคราม รอคอยดูท่าทีของร่างสูงใหญ่ที่ยังคงนอนหลับตาอยู่

“ผมสั่ง” ฐานทัพยังคงหลับตาในตอนที่บอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พวงดอกแก้วขยับตัวอย่างอึดอัด หญิงสาวหลับตาลง ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เรียกกำลังใจให้ตนเอง จริงสินะ...เขาสั่ง เธอก็ต้องทำ มือเรียวบางทั้งสองวางลงบนต้นขาแกร่งออกแรงบีบเบาๆ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า หญิงสาวรู้สึกว่ากล้ามเนื้อใต้ฝ่ามือของเธอมันกระตุกเล็กน้อย

“เดี๋ยว!” คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งตกใจ นึกว่าบีบโดนเส้นกระตุกหรือจุดสำคัญจนทำให้เขาเจ็บ พวงดอกแก้วรีบชักมือกลับ ใบหน้าหวานซึ้งจืดเจื่อนจนน่าสงสาร หากแต่คนตัวโตไม่ทันได้สังเกตเห็น เรียกได้ว่าไม่มีเวลาสังเกตด้วยซ้ำ เมื่อต้องรีบพลิกกายกำยำนอนคว่ำปกปิดอะไรบางอย่าง แล้วค่อยเบี่ยงหน้ากลับมาบอกด้วยเสียงแตกพร่า

“นวดต่อ” พวงดอกแก้วทำหน้าตาเลิกลั่กอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวกล้าๆกลัวๆที่จะบีบนวดให้เขาต่อ

“เร็วสิ!” ต่อเมื่อเสียงดังเกือบเป็นตวาดดังขึ้นอีกครั้ง เธอจึงลงมือบีบนวดไปตามต้นขาแกร่งใหม่ ฐานทัพหลับตาลง สูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆแล้วค่อยผ่อนออก มือน้อยนุ่มนิ่มทำให้หัวใจเต้นในจังหวะที่แปลกไป ความอุ่นร้อนของมือบางที่แนบลงแต่ละครั้ง สร้างความปั่นป่วนแปลกๆ เป็นความรู้สึกในแบบที่คนอย่างฐานทัพไม่เคยรู้สึก

พวงดอกแก้วถอนหายใจบางเบา ออกแรงบีบนวดเท่าที่กำลังเล็กน้อยพอจะทำได้ ภายใต้ฝ่ามือบาง หญิงสาวรับรู้ถึงความแข็งแกร่ง และกล้ามเนื้อกำยำที่สัมผัส ทำให้หัวใจสาวเต้นระรัวระคนหวาดหวั่น เธอบีบนวดจากข้อเท้าไปจนถึงต้นขา จากข้างหนึ่งย้ายไปอีกข้างหนึ่ง เรื่อยไปจนถึงแผ่นหลังตึงแน่น เต็มไปด้วยมัดกล้าม นวดจนเมื่อยมือไปหมด แต่คนที่นอนคว่ำอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ก็ไม่มีทีท่าจะบอกให้หยุด

“เอ่อ...พอหรือยังคะ” หญิงสาวตัดสินใจถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ เธอเมื่อยมือ จนน้ำหนักที่กดลงเบาขึ้นเรื่อยๆ

“อือ...” เสียงตอบรับในลำคอทำให้ดวงหน้าหวานระบายยิ้ม รีบลุกขึ้นยืน ถอยหลังห่างออกมาสามก้าว ดวงตาคู่งามจับจ้องมองดูร่างใหญ่ลุกขึ้นนั่งอย่างระแวดระวัง

ฐานทัพลุกขึ้นนั่งแล้วบิดกายไปมา เอียงศีรษะซ้ายทีขวาที ก่อนจะหยุดแล้วจ้องมองร่างเล็กที่ยืนทำตัวลีบอยู่ตรงหน้า

“นวดเก่งนี่ เดี๋ยวจะมาให้นวดให้ทุกวัน” พวงดอกแก้วเบิกตากว้าง อ้าปากจะเถียงออกไป แต่ก็ต้องหุบฉับ เมื่อสบสายตาเข้ากับดวงตาดุดันของอีกฝ่าย หญิงสาวรีบก้มหน้าหลบ

“ค่ะ” เสียงตอบรับเบาแผ่ว คนที่อยากมาให้เธอนวดทุกวันจึงเลิกคิ้วสูง

“คุณมีปัญหากับการที่จะต้องนวดให้ผมทุกวันเหรอ”

“ปะ...เปล่าค่ะ ดอกแก้วไม่มีปัญหา” ใบหน้าหวานซึ้งตื่นตระหนก รีบส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่เขาพูด

“งั้นก็ดี นวดเสร็จแล้ว อยากอาบน้ำจัง ช่วยถูหลังให้หน่อย”

“ถูหลัง!” เสียงอุทานไม่เบานักของพวงดอกแก้ว ทำให้คนที่ลุกขึ้นยืนหันหลังให้ หันกลับมามองเธอด้วยสายตาดุ

“เอ่อ...ดอกแก้วไม่เคยถูหลังให้ใครค่ะ” พูดจบแล้วก็ก้มหน้า สองมือประสานกันไว้ด้านหน้าบีบแน่น

“เมื่อกี้บอกไม่เคยนวดให้ใคร คุณก็ยังนวดได้เลย ดังนั้นถึงจะไม่เคยถูหลังให้ใคร ก็ต้องถูได้เหมือนกัน” เสียงเข้มดุพูดจบก็เดินตรงไปที่ประตูห้องนอน ชายหนุ่มเปิดมันออกแล้วเดินเข้าไป โดยไม่ยอมปิดประตู เขาทำราวกับว่ารอเธอก้าวเดินตามเข้าไป พวงดอกแก้วมองบานประตูที่เปิดกว้างอยู่ด้วยดวงตาตื่น หญิงสาวทำหน้าราวกับจะร้องไห้ แต่ในที่สุดก็ต้องตัดสินใจเดินตามเข้าไป

“เอ่อ...คุณทัพบอกว่าจะให้ดอกแก้วเริ่มงานพรุ่งนี้”

“ก็เริ่มพรุ่งนี้ วันนี้แค่สร้างความคุ้นเคย ผมอยากให้คุณปรับตัวเข้ากับที่นี่และเข้ากับผมให้ได้” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ขณะที่ถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้าออก แล้วหยิบเอาผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ออกมาพันเอวสอบของตน ฐานทัพเปลื้องกางเกงทั้งชั้นนอกและชั้นใน ตามด้วยแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตแล้วถอดมันออกจากเรือนร่างกำยำ ขณะที่เขาทำทุกอย่างอยู่นั้น สายตาคมดุสบประสานกับดวงตาคู่งามที่เบิกกว้างอยู่ตลอดเวลา พวงดอกแก้วได้แต่ยืนขาสั่น จ้องมองเขานิ่งราวกับถูกสาปให้กลายเป็นรูปปั้นหินด้วยภาพตรงหน้า ใบหน้าสาวเห่อร้อนและแดงเถือกลามไปถึงใบหูเล็ก ผิวขาวราวน้ำนมของเธอยิ่งขับให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของสีบนใบหน้าได้ชัดเจน

“เก็บใส่ตะกร้า แล้วรีบตามเข้ามา” ร่างสูงใหญ่เดินเข้าห้องน้ำไปทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนหอบหายใจแรงมองกองเสื้อผ้าของเขาด้วยดวงตาตื่น พวงดอกแก้วหันไปมองบานประตูห้องน้ำ แล้วหันกลับมามองกองเสื้อผ้าอีกครั้ง ใบหน้านวลเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ความหวาดหวั่นฉายชัดในดวงตาคู่งาม

“ดอกแก้ว!” เสียงเข้มดุของคนที่รอเธออยู่ในห้องน้ำทำให้หญิงสาวสะดุ้ง