ตอนที่ 13
“โอ๊ย!!” มือเรียวยื่นลงไปจับขา หน้านิ่วคิ้วขมวด
“อู๊ย! เจ็บชะมัดเลย”
ริมฝีปากอวบอิ่มห่อเข้าหากัน สูดลมเข้าปอดแรงๆ ระบายความเจ็บ ดวงตากวาดมองไปหาว่าสิ่งใดที่ทำให้ต้องเจ็บตัว แล้วก็ได้พบกับกล่องพลาสติกสีดำที่ใส่เครื่องมือทำไฟ จำได้ว่าวันก่อนไฟในห้องน้ำดับ เธอเองนั่นแหละที่กลายเป็นช่างทำไฟเสียเองซ่อมจนติด แต่กว่าจะสำเร็จลงได้ก็ทำเอาเหงื่อตกไปเหมือนกัน
“โธ่เอ๊ย! ที่แท้ก็ไอ้กล่องบ้าๆ นี่เอง ว่าแต่ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ จำได้ว่าวันนั้นเก็บไว้แล้วนี่หว่า แต่ช่างเถอะ ไงก็อยู่ตรงนี้ไปก่อนละกันนะ ฉันจะต้องรีบไปเขี่ยกุญแจรถ จะได้ไปรับยัยมัดหวายกับจันตีก่อน ป่านนี้คงบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วละ”
กัญญาพัชรถลาวิ่งเข้าไปในห้องพร้อมกับไม้กวาด จัดการเขี่ยเอากุญแจรถออกมาจากใต้เตียงจนสำเร็จ มือเรียวยกขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลซึมตามข้างขมับ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้ใบหน้าขาวใสได้กระด่างกระดำไปด้วยฝุ่นส
