ล่าหัวใจนายอัศวิน
ผ้ายับที่พับไว้
บทที่ 14
(เลโอ talk)
ผมกลับมาที่บ้านเพื่อมาเยี่ยมน้าดาตามปกติแต่พอมาถึงบ้านก็พบว่าต้นไม่ดอกไม้ถูกปลูกจนลานหน้าบ้านเล็กแทบไม่เหลือที่ว่าง ไม่ต้องมีใครบอกผมก็รู้ว่าฝีมือใคร ผมตรงเข้าไปในบ้านทันทีเข้าไปหาตัวคนไม่มีมารยาทที่คิดจะทำอะไรก็ทำแบบนี้
"เธอเอาต้นไม้มาปลูกทำไม!!" ผมตะคอกใส่คนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือและจิบชาอย่างสบายใจ
"ฉันเห็นที่มันว่าง ก็เลยเอาต้นไม้มาปลูก เกลียดฉันทำไมต้องไปพาลต้นไม้" แม่นั่นตอบโดยที่ตายังจ้องอยู่ที่หนังสือ
"นี่คุณ!!" ทันที่ที่ผมเอื้อมมึงไปกระชากหนังสือออกมาปาลงพื้น แววตาโกรธเกรี้ยวกับน้ำเสียงคำรามของยัยมุกดาก็เผยให้ผมด้านมืดของยัยนี่อีกครั้ง
"ออกไปจากบ้านฉัน อยากจะอยู่ที่นี่ ก็ไปอยู่บ้านใหญ่ซะ เธอล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว" ผมพูดพร้อมทั้งชี้นิ้วสั่ง
"แค่ฉันปลูกต้นไม้ มันเดือดร้อนคุณนักหรือไง" ร่างเล็กตรงหน้าลุกขึ้นเถียง สายตาดุด
