ลูกปลาสูดหายใจเข้าลึกๆกัดฟันกรอดไม่ได้สนใจคนที่เกาะขาเธออยู่แต่เธอมองคนรักไม่มีคำพูดอะไรจะออกมาแล้ว ทุกอย่างหน่วงไปหมดจนน้ำตาไหลออกอย่างไม่รู้ตัว
“คุณลูกปลาคือว่าแค่ล้มไม่ได้มีอะไรเลย…” หวานแกล้งบีบน้ำตาทำเสียงสั่นกำลังจะพูดแต่ตกใจกับน้ำเสียงตวาดของผู้หญิงอีกคน
“หุบปาก!!!” ลูกปลากัดฟันมองก่อนจะยิ้มมุมปากจิกผมหวานขึ้น
“โอ๊ย…คุณลูกปลาหวานขอโทษ!!” หวานร้องด้วยความเจ็บพยายามข่มใจสร้างภาพต่อไป
“ฉันเคยแล้วใช่ไหมว่าเขาเป็นของใคร?” ลูกปลาถามเสียงแข็งเน้นทุกคำพูดก่อนจะฟาดฝ่ามือหนักๆเข้าที่ใบหน้าสวยเข้าสองครั้งติด
เพีย!! เพีย!!
“นับตั้งแต่วันนี้เธอไม่พนักงานของที่นี่อีก!” ลูกปลาพูดเสียงดังขึ้นมองหน้าคนรักให้เขารู้สิ่งที่เธอต้องการก่อนจะเห็นแก้วกาแฟร้อนที่วางบนโต๊ะทำงานเขา
“ชอบเสิร์ฟนักใช่ไหม ฉันจัดให้!” เธอหยิบกาแฟแก้วนั้นราดเข้ากลางหัวหวานก่อนจะเดินออกไปยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเมื่อได้ ยินเสียงกรี
