ลิขิตรัก พยัคฆ์ร้าย

ลิขิตรัก...พยัคฆ์ร้าย EP.12 ความไม่พอใจของลัลนา (2)

ขณะที่ลัลนาวางแผนเอาคืนเจ้าเหวินหลงอยู่นั้น ภายในห้องโถงของคฤหาสน์ตระกูลเจ้ากลับตึงเครียด เนื่องจากสองสาวใช้ต่างก็รีบโทรศัพท์ไปแจ้งเจ้านายของตนให้รู้เรื่องที่ประมุขใหญ่ของตระกูลเจ้าอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งกลับมา และยังให้พักที่ห้องเก่าของมารดาผู้ให้กำเนิด ทุกคนต่างก็รู้ว่าประมุขใหญ่ของตระกูลเจ้ารุ่นปัจจุบันให้ความสำคัญกับห้องเก่าของมารดามากเพียงใด การที่นายใหญ่ยอมเปิดห้องสำคัญขนาดนั้นให้ผู้หญิงที่ตนพามาอยู่ย่อมไม่ธรรมดา เสียงที่ดังออกมาจากห้องโถง เรียกความสนใจของนางอี้เหนียงได้ทันที จากที่คิดจะเดินกลับเข้าไปในครัว นางก็เปลี่ยนใจเดินตรงไปยังห้องโถง และเมื่อไปถึงนางก็ได้เห็นคู่ควงของเจ้านายหนุ่มนั่งจ้องกันอยู่ ข้างกายของทั้งสองมีสาวใช้นั่งก้มหน้าอยู่เช่นกัน

“มาพอดีเลยป้าอี้ ผู้หญิงที่คุณเหวินพามาเมื่อวานเป็นใคร?”

“ป้าไม่ทราบหรอกค่ะคุณแอมมี่” นางตอบหนึ่งในผู้หญิงของเจ้านาย ก่อนปรายตามองไปยังสองสาวใช้อย่างไม่พอใจนัก ถึงทั้งสองก็ไม่พูดอะไร นางก็รู้ได้ทันทีเลยว่าสาเหตุที่ผู้หญิงทั้งสองของคุณเหวินมานั่งอยู่ที่นี่ คงเพราะได้ข่าวเรื่องที่คุณเหวินพาผู้หญิงคนนี้กลับมาพักที่คฤหาสน์ตระกูลเจ้า คนที่คอยส่งข่าวความเคลื่อนไหวภายในตระกูลให้ทั้งสองสาวรู้ก็คงหนีไม่พ้นสาวใช้คู่นี้

“ป้าโกหกฉัน ชิงผิงบอกฉันว่าคุณเหวินให้แม่นั่นพักที่ห้องคุณแม่” แอมมี่ หรือ อนามิกา จารุวัฒน์ ลูกครึ่งสาวไทย-จีน เอ่ยตำหนิแม่บ้านอย่างไม่พอใจ เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยที่หญิงวัยกลางคนผู้นี้จะไม่รู้เรื่องที่เจ้าเหวินหลงให้ผู้หญิงที่พามาเมื่อวานนอนพักที่ห้องมารดาของเขา

“ถ้าคุณแอมมี่อยากรู้เหตุผลที่คุณเหวินให้แขกพักที่ห้องคุณแม่ ทำไมคุณแอมมี่ไม่ไปถามคุณเหวินเองล่ะคะ” มันไม่ใช่เรื่องที่นางจะเข้าไปวุ่นวายกับชีวิตของเจ้านายเลยสักนิด หน้าที่ของนางก็คือดูแลบ้านให้สะอาดเรียบร้อย และดูแลความสงบภายในคฤหาสน์เท่านั้น เรื่องส่วนตัวของเจ้านาย มันไม่ใช่เรื่องที่นางควรเข้าไปยุ่ง

“แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนป้าอี้” ไป๋เฟิงหลิงตัดสินใจถามในเรื่องที่อยากรู้ เธอไม่อยากแสดงพฤติกรรมไม่ดีออกไป ไม่งั้นภาพพจน์ที่สร้างมาตลอดหลายปีอาจเสียก็ได้ ถึงจะโกรธเจ้าเหวินหลงมากแค่ไหนที่เห็นผู้หญิงอื่นดีกว่าเธอ

ณ เวลานี้สิ่งที่เธอทำได้ก็คือ เงียบ และปล่อยให้อนามิกาจัดการผู้หญิงคนนั้นดีกว่า เพราะเธอรู้ดีว่าเจ้าเหวินหลงเป็นคนนิสัยยังไง การเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป มันไม่ใช่เรื่องดีเลย เธอควรปล่อยให้อนามิกากับผู้หญิงคนใหม่ของเจ้าเหวินหลงตีกันเอง ส่วนเธอรออยู่เฉยๆ คอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทั้งหมด

“คุณผู้หญิงอาบน้ำอยู่ค่ะ” นางอี้เหนียงตอบ

“คุณผู้หญิงเหรอ? มะ...หมายความว่าไงป้าอี้” อนามิกาถามอย่างตกใจกับสรรพนามที่นางอี้เหนียงใช้เรียกผู้หญิงที่เจ้าเหวินหลงพากลับมาเมื่อวาน

“ตกลงผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับคุณเหวิน” ไป๋เฟิงหลิงเองก็เอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ ตลอดหลายปีที่เธอรู้จักนางอี้เหนียงมา นางไม่เคยเรียกหรือยอมรับผู้หญิงคนไหนของเจ้าเหวินหลงด้วยคำว่า...คุณผู้หญิงเลย... แล้วนี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นในช่วงที่เธอเดินทางไปเที่ยวลอนดอน นับตั้งแต่เธอเดินทางไปลอนดอนแล้วกลับมาที่นี่ ก็แค่สองเดือนเท่านั้น แล้วทำไม!...คฤหาสน์ตระกูลเจ้าถึงมีนายหญิงคนใหม่ขึ้นมา

“คุณเฟิงรอถามคุณเหวินเองเถอะค่ะ ป้าเพียงแต่ทำตามคำสั่งของคุณเหวินเท่านั้น ขอโทษจริงๆ ป้าคงให้คำตอบพวกนี้กับคุณไม่ได้”

“ป้าอี้!” ไป๋เฟิงหลิงเริ่มรู้สึกไม่พอใจกับคำตอบของนางอี้เหนียง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ป้าขอตัวนะคะ” นางอี้เหนียงตอบคำถามไป๋เฟิงหลิงกับอนามิกาไปพร้อมกัน แล้วหันไปสั่งสองสาวใช้ที่เอาแต่นั่งหน้าซีดอยู่ไม่ไกล ครั้งนี้นางจะไม่ปล่อยให้ชิงผิงกับจื่อเว่ยก่อเรื่องอีกแล้ว

“พวกเธอสองคนตามฉันมา เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน” นางก็เข้าใจอยู่หรอกว่าทั้งสองอยากให้เจ้านายของตนกลายมาเป็นคุณผู้หญิงของคฤหาสน์ตระกูลเจ้า แต่เจ้านายที่แท้จริงของทั้งสองสาวก็คือ เจ้าเหวินหลง ไม่ใช่ทั้งอนามิกาและไป๋เฟิงหลิง

“ค่ะป้าอี้/ค่ะป้าอี้” ชิงผิงและจื่อเว่ยพยักหน้าตอบแม่บ้านใหญ่ ทั้งที่ใบหน้ายังซีดเผือด ที่พวกเธอตกใจก็คือ สรรพนามที่แม่บ้านเรียกผู้หญิงที่เจ้านายหนุ่มพามาพักที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานต่างหาก

ไป๋เฟิงหลิงนั่งกำมือแน่น เม้มริมฝีปากเพื่อระงับอาการไม่พอใจกับคำตอบของนางอี้เหนียง พูดมาได้ยังไงว่าให้คำตอบเธอไม่ได้ ทั้งที่นางเรียกผู้หญิงที่เจ้าเหวินหลงพากลับมาว่า ‘คุณผู้หญิง’ แค่นั้นก็มากพอที่อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้เธอเข้าใจได้แล้ว

อนามิกาแทบจะกรี๊ดออกมากับคำตอบของนางอี้เหนียง หลายปีที่ผ่านมาเธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้นางยอมรับและยอมอยู่ข้างเธอ แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไงนางก็ไม่ยอมอยู่ฝ่ายเธอ แล้วผู้หญิงที่เจ้าเหวินหลงพามาเมื่อวานเป็นใครกัน?! ทำไม!...นางอี้เหนียงถึงยอมรับและให้ความเคารพถึงขนาดนี้ ตำแหน่งคุณผู้หญิงของคฤหาสน์หลังนี้ถึงตกไปเป็นของผู้หญิงคนอื่น

นางอี้เหนียงละสายตาจากสาวใช้ทั้งสอง แล้วหันมามองผู้หญิงอีกสองคนของเจ้านายหนุ่ม นางเห็นดวงตาสองคู่ที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด คงพยายามระงับอารมณ์โกรธ นี่ถ้านางไม่ได้อยู่ตรงนี้ เชื่อเถอะ! ว่าผู้หญิงสองคนนี้คงจะร้องกรี๊ดออกมาแล้ว

“พวกคุณไม่กลับกันหรือคะ วันนี้คุณเหวินกลับดึกนะคะ”

“ฉันอยากเจอผู้หญิงคนนั้น ป้าอี้ไปตามมาให้ฉันหน่อยสิ” เรื่องอะไรที่เธอต้องกลับตอนนี้ เรื่องที่เจ้าเหวินหลงกลับดึก เป็นเรื่องดีสำหรับเธอมากกว่า อย่างน้อยเธอก็จะได้มีโอกาสอยู่ตามลำพังกับผู้หญิงคนใหม่ของเขา ถ้าเป็นไปได้เธอจะหาโอกาสไล่มันออกไปจากที่นี่เสียเลย

“ป้าว่าไม่ดีมั้งคะ คุณผู้หญิงไม่สบายนะคะ คุณเหวินเลยอยากให้คุณผู้หญิงพักผ่อนเยอะๆ ป้าว่าตอนนี้พวกคุณกลับไปกันก่อนเถอะค่ะ”

“ไม่ล่ะ ฉันอยากเจอผู้หญิงคนนั้น ป้าไปตามมาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย” อนามิกาพูดแทรกขึ้นมา เรื่องอะไรที่เธอจะกลับไปให้โง่ ตอนนี้ถือเป็นโอกาสดีด้วยซ้ำ เจ้าเหวินหลงไม่อยู่นี่แหละที่ดีสุด ที่เธอจะได้หาทางไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากที่นี่

นางอี้เหนียงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากกับท่าทางที่ไป๋เฟิงหลิงกับอนามิกาแสดงกันออกมา ทั้งสองคงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดี ในการไล่ว่าที่คุณหญิงของคฤหาสน์หลังนี้ออกไปเป็นแน่เฮ้อ...แล้วนางจะทำยังไงดีล่ะทีนี่

//////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...