ตอนที่ 1
944 คำ
ตี๊ด! ตี๊ด!
เสียงโทรศัพท์ปลุกคนตัวใหญ่ให้ตื่นขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนาได้รูป ริมฝีปากหยักลึก ดวงตาเรียวคม นัยน์ตาสีอำพัน คาเอล เดอร์มินอฟลุกนั่งหยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมาดูเบอร์ เขากดรับแล้วกรอกเสียงตามสาย
“โทรมาหาพี่มีอะไรเหรอมิร่า”เขาถามปลายสายน้ำเสียงอ่อนโยน เพราะคุ้นเคยกับน้ำเสียงหวานแผ่วดี
“พี่คาเอล” เสียงสะอื้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก รู้สึกตกใจไม่น้อย
“มีเรื่องอะไรมิร่า!”
“ฟาเบียนเค้ากำลังจะแต่งงาน ฟาเบียนขอเลิกกับมิร่า มิร่าจะทำยังไงดีคะพี่คาเอล มิร่ากำลังท้องลูกของเขาอยู่”มิร่าสะอื้นไห้หัวใจแทบแหลกสลาย คำมั่นสัญญาแต่เก่าก่อนไม่มีความหมายเหตุใดเขาถึงเห็นหญิงอื่นดีกว่าเธอ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน
ได้ฟังคำน้องสาวชายหนุ่มครุ่นคิด มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ไอ้ฟาเบียนกล้าทำกับน้องเขาขนาดนี้เชียวเหรอ ทีเมื่อก่อนมันมาขอร้องคบหา แทบจะคุกเข่าเอาหน้าแนบเท้า แต่มาวันนี้คิดจะทิ้งก็ตัดกันอย่างไรเยื่อใย ไม่สนแม้แต่ลูกตัวเอง บัดซบ! หากไม่ได้สั่งสอนคงไม่รู้สำนึกสินะ
“มิร่าใจเย็นนะมันอาจไม่เป็นความจริงก็ได้”คนเป็นพี่ช่วยปลอบ ใจภาวนาอย่าให้สิ่งที่น้องบอกเป็นความจริง เขาเองตอนนี้ยุ่งยากวุ่นวาย เพราะโปรเจคใหม่กำลังจะสำเร็จ หากได้ตั้งบริษัทน้องสาวคงสบาย
ปลายสายเงียบกัดริมฝีปากแน่น หากเธอไม่แน่ใจคงไม่ติดต่อพี่ชายหรอก ที่พึ่งสุดท้ายมีเพียงพี่คาเอลเท่านั้น
“มิร่าแน่ใจพี่คาเอล มิร่าเห็นกับตาตัวเอง”
เสียงน้องสาวทำเอาหัวใจกระตุกวูบ ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้เขาใจคอไม่ดี
“มิร่ารอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่บินไปหา มันยังไม่แต่งตอนนี้หรอกใช่ไหม!”
“อีกสองวันค่ะพี่คาเอล”
“รอพี่นะ พี่จะไปจัดการไอ้ฟาเบียนมันเอง”
“แล้วมิร่าจะรอนะคะพี่คาเอล”
มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมด้วยความหงุดหงิด กดเบอร์ติดต่อว่าที่น้องเขยกลับไม่มีสัญญาณตอบรับ หากฟาเบียนทำเรื่องนี้จริงเขาไม่มีวันให้อภัยแน่ แล้วผู้หญิงที่กล้าแต่งงานกับคนที่มีพันธะมันเป็นใครกัน ช่างไร้ยางอายไม่มีจิตสำนึกในส่วนดี นั่งประจำเครื่องคอมพิวเตอร์จัดการจองตั๋วเดินทางไปยังอเมริกา เร็วที่สุดคือมะรืน กัดฟันข่มกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ พยายามทำใจให้เย็นทั้งที่มันร้อนจนแทบระอุ หากฟาเบียนคิดถึงตอนที่ตนมาขอคบน้องสาวสักหน่อยมันคงใช้สมองครุ่นคิดถึงการเลิกรากับมิร่า
ไม่เป็นไรหากเขาเกลี่ยกล่อมอาจยังทัน ฟาเบียนไม่ใช่คนโง่งม หมอนั้นพอมีส่วนดีในตัวบ้างหากเอาเรื่องลูกมายึดไว้คงคิดได้ ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงบนฟูกหนาหลับตาลงในที่สุด
งานวิวาห์บุตรสาวนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศไทย พิมพ์วลี ปัทมพิสุทธิ์ สาวชาวไทยมาศึกษายังอเมริกา ด้วยใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาเรียวสวย จมูกโด่งรั้น ผิวขาวเนียนลออ ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพู จึงมีชายหนุ่มมากมายมาขายขนมจีบแต่ทว่าเธอไม่เล่นด้วย เพราะถูกใจกับอดีตนักศึกษาดีเด่นเจ้าของบริษัทซีเจคจำกัด ลูกครึ่งสเปนไทย ฟาเบียน อาลาโน่ พรหมจักร งานแต่งถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีเพื่อนนักศึกษาสมัยร่วมเรียน รวมถึงแวดวงนักธุรกิจ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวถึงความงดงามของเจ้าสาว และความหล่อเหลาของเจ้าบ่าว
ร่างสูงในชุดทักซิโด้สีขาวก้าวออกมาต้อนรับแขกในงาน การแต่งงานครั้งนี้เพื่อบริษัทซีเจค หากได้เงินทุนจากบริษัทภรรยามาหมุนเวียน เขาจะเติบโตก้าวหน้าในงานมากยิ่งขึ้น แม้ความรู้สึกผิดมันเกาะกุมเต็มใจก็ตาม ยังไงเสียเขาเองคิดดูแลมิร่าอยู่แล้ว แต่ในฐานะภรรยาลับไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้
เวลาผ่านไปพักใหญ่พิธีกรเริ่มงาน เจ้าสาวในชุดวิวาห์เกาะอกสีขาวยามกร่อมเท้า เรียวแขนสวมถุงมือถึงข้อศอก ผมถูกรวบประดับด้วยดอกลิลลี่ใบหน้าแต่งแต้มโทนสีอ่อนปรากฎตัว ฟาเบียนยกยิ้มพึงพอใจในตัวเจ้าสาวตนเอง สองร่างก้าวเคียงกันยืนบนเวทีเพื่อบอกถึงความในใจที่มีต่อกันให้แขกเหรื่อได้รับรู้
“คุณสองคนพบกันได้ยังไงเหรอครับ”พิธีกรเอ่ยถามชายหนุ่ม
“เราพบกันที่มหาวิทยาลัยครับ”
“แล้วเป็นรักแรกพบเลยหรือเปล่า”
ฟาเบียนหันมองว่าที่ภรรยาแล้วอมยิ้ม เดินเข้ามาโอบไหล่บาง
“ครับ รักแรกพบ”
เสียงผู้คนโห่ร้องด้วยความยินดี กับคำพูดของเจ้าบ่าว ก่อนพิธีกรจะหันมาทางเจ้าสาวบ้าง
“แล้วคุณพิมพ์วลี ชอบอะไรในตัวเจ้าบ่าวครับ”
“ฉันชอบที่เขาเป็นคนเก่งค่ะ”เธอตอบชัดเจน
การที่ยินยอมแต่งงานกับฟาเบียน เขาเก่งมีความสามารถในการบริหารธุรกิจ หน้าตาใช้ได้ควงไปไหนมาไหนไม่อาย มีดีกรีถึงนักเรียนดีเด่นของมหาวิทยาลัยชื่อดัง มีหรือเธอจะปล่อยให้หลุดมือ ต่อให้เขาจะมีใครควงอยู่ก็ตาม
“ตอบชัดเจนมากเลยนะครับ”พิธีกรหัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นเรามาตัดเค้กกันต่อเลยนะครับ”
- ผู้เขียน
