ตอนที่ 2
1201 คำ
สองบ่าวสาวก้าวลงจากเวที แต่ทว่ากลับมีเสียงฮือฮาดังขึ้น สาวร่างอวบอิ่มเนื่องจากการตั้งครรภ์ปรากฏในงาน มิร่าสาวเท้าอย่างเชื่องช้าในชุดราตรีสีดำ หยุดยืนกลางงาน ทุกคนต่างมองเป็นตาเดียว เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้น ฟาเบียนจ้องมองใบหน้าซีดเผือด พิมพ์วลีกัดฟันแน่นความโกรธพุ่งทะยาน
“ใครปล่อยให้คนบ้าเข้ามาในงาน ไล่มันออกไป!”พิมพ์วลีตะโกนลั่น บอดี้การ์ดวิ่งกรูกันเข้ามา
มิร่าล้วงกระเป๋าหยิบมัจจุราชสีดำออกมา
“กรี๊ด!”เสียงแขกในงานกรีดร้อง แล้วพากันวิ่งหนีแตกตื่น
ทุกคนยืนนิ่งจดๆ จ้องๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ มิร่าหันมัจจุราชสีดำไปทางผู้ชายที่รัก เหตุใดเขาถึงทำร้ายกัน เพียงเพราะเธอไม่ได้มีทุกอย่างทัดเทียมกับผู้หญิงไทยคนนี้หรือ จึงต้องเสียสละทุกอย่าง
“มิร่าใจเย็นก่อนนะ”ฟาเบียนพยายามเกลี่ยกล่อม
“คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!”
“มิร่าคุณอย่าทำแบบนี้เลยมันไม่มีประโยชน์”
“ฉันท้องลูกของคุณอยู่นะ คุณทิ้งฉันไปแต่งงานกับคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง ผู้หญิงคนนี้มันแค่ต้องการชื่อเสียงคุณเท่านั้นไม่ได้รักคุณจริงเลยฟาเบียน!”
เขาชะงัก ใช่รู้ดีว่าพิมพ์วลีต้องการชื่อเสียงเขา เขาเองก็เหมือนกันต้องการชื่อเสียงผู้หญิงคนนี้ และเงินทุนก้อนใหญ่ในภายภาคหน้า
“แต่ผมรักพิมพ์วลี ผมหมดรักคุณแล้วมิร่าคุณควรหยุดได้แล้ว”เขายืนยันหนักแน่น แล้วหันมองว่าที่ภรรยาเห็นเธอยิ้มเหยียด เจ็บใจเหมือนกันแต่บริษัทต้องมาก่อน แม้หัวใจยังคงมีมิร่าอยู่
ถ้อยคำบาดลึกเจ็บเหลือเกิน คนรักผันแปรเป็นอื่นแล้วลูกในท้องจะทำเช่นไร
“ได้ยินแล้วก็ไสหัวไป ผู้หญิงอย่างเธอไม่คู่ควรกับฟาเบียนหรอก!”พิมพ์วลีตอกกลับ
คนมีแผลยกมัจจุราชกระบอกสีดำหันไปทางเจ้าสาว พิมพ์วลีหน้าตาตื่นรีบหลบหลังฟาเบียนด้วยความกลัว
“แกรู้อยู่แล้วว่าเขามีฉัน แต่แกก็ยังจะแย่ง ใช้ฐานะทางสังคมเป็นตัวล่อ นังแพศยาผู้หญิงอย่างเธอต้องได้รับความเจ็บปวดแบบฉันคอยดู!”
“สมัยนี้ใครดีใครได้ แกมันโง่เองจะเอาอะไร อยากเกิดมาจนทำไมล่ะ!”เจ้าสาวเถียงกลับ
คนฟังกัดฟันน้ำตาไหลอาบแก้ม ดีเหมือนกันได้รู้ธาตุแท้คน หากเธอคบหากันไปในอนาคตอาจเจ็บปวดเช่นนี้ได้ ยกมือลูบท้องแผ่วเบา แม่ขอโทษ... แต่ใจดวงนี้มันแหลกสลายมิอาจทานทนอยู่ได้อีก จำต้องจบชีวิตตนเอง อยากให้ชายใจดำมีแผลติดตัวไปตลอดชีวิต
“ฟาเบียน... ฉันรักคุณมากเหลือเกิน ได้โปรด... มองฉันให้ดีๆ มองฉันแล้วจดจำไว้ ขออวยพรให้คุณมีความสุขตลอดกาล”ยกมือขึ้นจอศีรษะตนเอง ดวงตาคมกริบเบิกกว้างถลาเข้าหาร่างกลางห้อง
“มิร่าอย่า!”เสียงหนึ่งตะโกนแทรกเข้ามา
ร่างสูงใหญ่วิ่งสุดฝีเท้ามองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นตระหนก
น้องสาวหันมองผู้เป็นพี่แล้วยิ้มเย็น “ลาก่อนพี่คาเอล”
เสียงลั่นกระสุนดังขึ้น ร่างในชุดดำล้มฟุบกองกับพื้น เลือดสีแดงสดไหลนอง แขกในงานยืนตะลึกกับเหตุการณ์ ฟาเบียนกระโจนเข้าโอบกอดร่างนั้นน้ำตาคลอ
“มิร่า ทำไมคุณทำแบบนี้!”เจ้าบ่าวตะโกนลั่น
คาเอลผลั่กร่างฟาเบียนออกห่างน้องสุดแรง
“อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉันได้สารเลว!”คาเอลด่าทอแล้วโอบกอดน้องสาวตนเองไว้แทน กวาดตามองรอบๆ ทั้งน้ำตา “เรียกรถพยาบาลสิวะ ได้ยินไหม!”
“รีบพามันออกไปสิ อย่าให้นักข่าวมาทำข่าวได้นะ”เสียงพิมพ์วลีตะโกนออกมา
ดวงตาเรียวคมช้อนมองความแค้นฝังแน่น ยกนิ้วขึ้นชี้คู่บ่าวสาวด้วยความอาฆาต
“พวกแกสองคน รอไว้เถอะอีกไม่นาน พวกแกจะต้องมาก้มหัวแทบเท้าฉัน จำเอาไว้แค้นนี้ไม่มีวันหายฉันจะเอาคืนให้สาสม!”
พิมพ์วลีชะงักเมื่อเห็นเปลวไฟลุกโชนในแววตาคู่นั้น น่าเสียดายเหลือเกินหากเขามีเงินทองเฉกเช่นฟาเบียน เธออาจเดินหน้าคบหากับหนุ่มคนนี้ ทั้งหล่อเหลามีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด
ร่างไร้สติถูกนำส่งโรงพยาบาลคาเอลติดตามไปอย่างใกล้ชิด ไม่อยากเชื่อว่าตนมาช้าไป หากเครื่องบินไม่ดีเลย์คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น อาจห้ามน้องสาวได้ทัน ไอ้สารเลวฟาเบียนสุดท้ายมันก็ทำตามสัญญาไม่ได้ หากน้องสาวเป็นอะไรจะทำให้พวกมันต้องกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว
ห้าชั่วโมงแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดเพียงแค่เห็นสีหน้า คาเอลรับรู้ได้ว่าความหวังคงริบหรี่ ชายหนุ่มตรงเข้าจับท่อนแขนของแทพย์
“น้องสาวของผมเป็นยังไงบ้างครับ”เอ่ยถามเสียงสั่นเครือ
“พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่ว่า...” แพทย์หลุบตามองพื้นถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เธอมีโอกาสเป็นเจ้าหญิงนิททรา”
“หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ”
“ถึงแม้จะพ้นขีดอันตรายแต่เธออาจจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย หมอพยายามสุดความสามารถแล้วครับ”
“แล้ว... เด็กในท้องล่ะครับ”ชายหนุ่มถามเสียงเศร้า น้ำตาคลอ
“เด็กในท้องยังมีชีวิตอยู่ ถ้าคุณต้องการเด็กไว้ผมจะช่วยอีกแรง”
“ขอบคุณมากครับคุณหมอ”
ร่างสูงใหญ่ทิ้งกายบนเก้าอี้ ความรู้สึกถาโถมเข้าหา หัวใจเหมือนถูกบดขยี้ ใครเลยจะคิดว่าน้องใจเด็ดถึงเพียงนี้ ขบกรามแน่นนึกถึงภาพงานวิวาห์ของชายที่เคยเป็นดั่งดวงใจน้อง แค้นจนอยากฆ่าให้ตายเสีย พวกมันต้องชดใช้กับการกระทำในครั้งนี้
คาเอลลุกยืนสาวเท้าไปยังแพทย์ประจำ นั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเพื่อปรึกษา เด็กในท้องประดุจตัวแทนของน้องสาวเขาไม่อาจทอดทิ้งได้ จะเก็บหลานเอาไว้เมื่อวันหนึ่งพ่อมันมาคุกเข่าตรงหน้า คงได้รับรู้ความเจ็บปวดบ้าง
“ผมต้องทำยังไงบ้างครับ ถ้าต้องการเด็กในท้อง”
“ผมแนะนำให้จ้างพยาบาลชำนาญการคอยดูแลนะครับ”
ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ เป็นเชิงเข้าใจ
“พอดีผมติดงานที่ต่างประเทศ ผมสามารถฝากน้องสาวไว้ที่นี่ได้ไหมครับ”เขาคิดว่าการแพทย์ของอเมริกาน่าจะดีกว่า หากเคลื่อนย้ายน้องซึ่งอาการหนักอยู่คงไม่ดีเท่าไหร่ อีกอย่างทางสายการบินคงไม่ยินยอมด้วย
“ได้ครับ แต่คุณอาจต้องเสียค่าใช้จ่ายค่อนข้างมาก”
“ครับผมตกลง ฝากน้องสาวผมด้วยนะครับคุณหมอ”
“ครับ ผมยินดีช่วยเหลือเต็มที่”แพทย์รับคำ
ตอนนี้ยังพอมีเงินเก็บอยู่แม้จะไม่มากนัก แต่คงประวิงเวลาได้ ไม่นานหรอกโปรเจคที่กำลังยื่นเสนอคงนำพาเงินก้อนใหญ่มาให้ เมื่อนั้นเขาคงตั้งบริษัท
- ผู้เขียน
