ร้านกาแฟนเจ้าประจำเป็นที่นั่งสำหรับวงสนทนา กสินภพพาเมรินีมาถึงเห็นเพื่อนสาวกำลังรออยู่ตรงเก้าอี้ด้านนอกชิดระเบียงไม้สีขาว แพรววรินโบกมือทักทายเช่นเดียวกับเพื่อนสนิททั้งสอง
“มารอนานยังแพรว”เมรินีทักทาย
“ไม่นานหรอก”
สองคนนั่งลงตรงข้ามแพรววริน
“ว่าแต่แพรวมีอะไรเหรอ?”กสินภพถามตรงประเด็นทันที
“คือ... ตอนนี้แพรวทำงานแทนพี่สาวอยู่ที่บริษัทน่ะ”
“อะไรนะ ทำงานแทนพิมพ์นะเหรอ!”สองคนร้องออกมาด้วยความตกใจ
“ใช่”
“แต่แพรวชอบวาดภาพไม่ใช่เหรอทำไมมาทำงานแทนพิมพ์ได้ล่ะ”เมรินีถามสีหน้าสงสัย
“ก็พี่พิมพ์มาขอร้องให้แพรวช่วยนะสิ เห็นบอกว่าอยากพัก พอแพรวมาทำ ถึงรู้ว่าทำไมพี่พิมพ์ถึงอยากหนี ไม่อยากทำงานที่บริษัท”เธอบ่นด้วยความกลัดกลุ้ม
“ทำไมเหรอมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ!”เพื่อนสาวถามน้ำเสียงตื่นเต้น
“บริษัทกำลังจะล้ม เพราะถูกคู่แข่งแย่งลูกค้า”
“ฮะ! อะไรนะ!”สองคนร้องพร้อมกัน
“บ้าเหรอแพรว ไอดีลอนออกจะใหญ่
