ประตูห้องทำงานเปิดออก ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาดวงตาเรียวคมมองคนในห้อง สีหน้าเมินเฉย ข้างกายมีบอดี้การ์ดขนาบสองคน คาเอลหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของแพรววริน โยนซองสีน้ำตาลลงตรงหน้า
“ลองอ่านดู แล้วเธอจะได้รู้”ชายหนุ่มบอก แล้วยกท่อนแขนกอดอกรอ
“จะเอามาให้ดูทำไมฉันไม่เข้าใจ!”เธอย้อนถาม
“เคยเห็นผู้ชายคนนี้ไหม”คาเอลหยิบภาพบนโต๊ะคลี่ออก แล้วชี้ให้ดู
“ไม่เคย!”
“ทำไมไม่ลองถามไอ้ฟาเบียนมันดูเล่าพิมพ์วลี เธอไม่น่าโง่ขนาดนั้น”ชายหนุ่มยิ้มเยาะ
“นี่คุณต้องการจะสื่ออะไรคุณคาเอล อย่ามาพูดจากำกวมน่ารำคาญจะได้ไหม!”
“ถ้าอยากคุยกันให้รู้เรื่องก็ให้ลูกน้องเธอออกไปจากห้อง เราจะคุยกันแค่สองคน ถ้าไม่รับปากฉันอาจดำเนินการตามกฎหมาย เกี่ยวกับเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์กับบริษัทไอดีลอน!”
ปัง!
มือบางตบลงบนโต๊ะแล้วลุกยืนขนาดเป็นห้องทำงานเธอ ยังมาทำกร่าง ฟ้องข้อหาบ้าบออะไร เธอต่างหากที่จะทำ
“ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนฟ้องคุณ คุ
