“เมื่อคืนหลับฝันดีเหมือนหนูไหมคะคูมป๊าคูมแม่” ธาราถามฉันและพ่อของเธอระหว่างมื้ออาหารเช้า
“ดีค่ะ” ฉันยิ้มให้ธารา ฝันดีที่ไหนกันล่ะ กว่าจะข่มตาหลับได้ เครียดก็เครียด ความเครียดทำให้ฉันนอนไม่หลับ คิดฟุ้งซ่านไปหมดทั้งที่กินอิ่ม สมควรนอนหลับ แต่ดันไม่หลับน่ะสิ
“แล้วคูมป๊าฝันดีไหมคะ”
“ครับ ฝันดีมากครับ” ขุนแผนยิ้มอ่อนโยนให้ลูกสาวของเขา พลันสายตาหันมาจ้องอาฆาตฉัน
คนอะไรนิสัยเสีย นี่คงรอหาโอกาสเอาคืนฉันอยู่สินะ
“วันนี้ให้แม่อ้อมเข้าห้องเรียนกับหนูได้ไหมคะคูมป๊าขา” เออใช่ เรื่องนี้พิชบอกว่าจะถามเขาให้ แล้วพิชก็เงียบไป สงสัยคงจะลืม นี่ก็หายไปไหนไม่รู้
“ได้สิครับ แต่ว่าต้องให้ป๊าคุยกับแม่อ้อมของหนูก่อนนะลูก”
เดี๋ยวนะ รู้สึกเหมือนธาราหยิบยื่นโอกาสเชือดฉันให้เขาเลยอะ
“ทำไมต้องคุยคะ” ขอบคุณนะคะธาราที่หนูถามแทน เพราะแม่อ้อมคนนี้ของหนูก็สงสัยเหมือนกันว่าจะคุยทำไม
“ป๊าก็จะบอกเรื่องเกี่ยวกับครูที่
