ตอนที่ 33
หนีไม่พ้น
วาวาถอยหลังหนีกรุงโรมด้วยความตกใจ แต่ถอยได้เพียงสองก้าวแผ่นหลังเธอก็ชนกับราวบันไดทางด้านหลัง จะหลบไปซ้ายหรือขวาก็ไม่ได้อีกเพราะกรุงโรมโน้มตัวลงมาคร่อมเธอไว้
สองแขนแกร่งคร่อมร่างบางไว้โดยใช้มือทั้งสองข้างจับราวบันไดทางด้านหลังพร้อมทั้งก้มหน้าลงไปหาใบหน้าหวาน ใช้สันจมูกคมคลอเคลียแก้มใสไปมา
“อื้อ โรม”
ริมฝีปากร้อนเลื่อนมาประกบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง เขาค่อยๆ ละเมียดละไมชิมความหวานจากเธอ และมอมเมาเธอด้วยรสจูบแสนหวานจนหญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้มือของเธอกำลังมีพันธะ
เชือกสีแดงสดถูกมัดบริเวณข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ด้วยกันอย่างแผ่วเบา วาวารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่กรุงโรมผละริมฝีปากออกแล้ว
“โรมนี่มันอะไรกัน” วาวายกข้อมือตัวเองที่ถูกมัดด้วยเชือกสีแดงขึ้นดูด้วยความไม่เข้าใจแต่กรุงโรมกลับยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ
“ชอบหนีนักนิ”
“...”
“ดูสิแบบนี้จะหนีได้อีกมั้ย”
คนฟังถึง
