ตอนที่ 32
หนี
กรุงโรมจับร่างบ่างพาดบ่าเดินตรงขึ้นไปยังชั้นสองโดยไม่สนใจว่าคนบนบ่าจะดิ้นหรือร้องขออะไร เพราะอารมณ์ของเขาตอนนี้เรียกได้ว่ากำลังโกรธจนหน้ามืดตามัว เขาไม่พอใจที่วาวาปกป้องไทเลอร์ ไม่ชอบท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอ ยิ่งคิดว่าเธอมีท่าทางแบบนี้หลังจากไปเจอไทเลอร์มายิ่งทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นกว่าเดิม
“โรมจะทำอะไร ปล่อยวาลงนะ”
วาวายังคงดิ้นไปมาแต่ถึงอย่างนั้นแรงของเธอก็ไม่ได้ให้อีกคนสะเทือนเลยแม้แต่นอน กรุงโรมยังคงเดินขึ้นบันไดได้ด้วยจังหวะที่มั่นคงจนกระทั่งถึงห้องนอน เขาจึงทิ้งวาวาลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างไม่ทะนุถนอมเลยสักนิด โชคดีที่เตียงนอนเป็นเตียงอย่างดี ไม่อย่างนั้นวาวาก็ปวดไปทั้งตัวแน่ที่โดนทิ้งลงมาแบบนั้น
“โรมเป็นบ้าไปแล้วรึยังไง”
ใบหน้าสวยหวานสะบัดมองกรุงโรมด้วยแววตาไม่พอใจปะปนผิดหวัง ถึงแม้ตลอดเวลาที่อยู่กับกรุงโรม เขาจะไม่ได้สุภาพมากนักแต่เขาก็ไม่เคยรุนแรงขนาดนี้
“เออฉันบ้า แ
