[7] น้ำตาลูกผู้ชาย
666 คำ
“และที่สำคัญ หมวยมันกำลังจะหมั้น คือจริงๆหมวยมันยังไม่ให้บอกเหมันต์เพราะกลัวเหมันต์จะเสียใจมันอยากหายไปเงียบๆ”
คำพูดของควีน เพื่อนของหมวยลี่ทำให้ผมแทบจะหยุดหายใจหัวใจของผมบีบแน่นจนรู้สึกเจ็บไปทั่วอกข้างซ้าย
“มะ ไม่จริง” ผมยืนกรานที่จะไม่เชื่อมันจะเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง
“ถ้าไม่เชื่อก็ไปดูที่บ้านหมวยมันสิ ว่ามีใครอยู่รึเปล่า”
“….”
“ควีนไปเรียนก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาควีนได้ตลอดนะเหมันต์” ควีนก้มหน้าค้นหากระดาษในกระเป๋าก่อนจะจดเบอร์ให้ผม แต่ผมไม่ได้สนใจรับเบอร์ของเธอ
ผมตัดสินใจขับรถออกจากมหาลัย ตลอดทางผมพยายามโทรติดต่อทางบ้านของหมวยแต่ก็ติดต่อไม่ได้เลย เบอร์ของหมวยก็ติดต่อไม่ได้
พอมาถึงบ้านของหมวยผมก็ได้รุ้ว่าคำพูดที่ควีนพูดมันเป็นความจริง ที่บ้านของหมวยไม่มีใครอยู่เลยผมกดกริ่งเรียกก็ไม่มีใครออกมาเปิดประตูให้เลย
“ทำไมทำแบบนี้วะหมวย แม่งเอ้ยยย!!” ผมเอ่ยทั้งน้ำตา ผมไม่คิดเลยว่าหมวยจะทิ้งผมได้ลงคอแถมยังเลือดเย็นขนาดนี้
@คฤหาสน์หลังใหญ่
ผมเดินเข้ามาในบ้านบ้านที่กำลังจะถูกยึดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าใบหน้าของผมยังมีร่องรอยของคาบน้ำตาอยู่
“ไม่ไปเรียนหรอลูก ทำไมกลับบ้านเร็วจัง” แม่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในบ้าน
“จะต้องไปอีกทำไมบ้านเรากำลังจะล้มละลาย ผมไม่เรียนแล้วแม่ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วง”
“เหมันต์ไม่ว่าจะยังไงลูกก็ต้องเรียน ลูกต้องเอาบริษัทของเราคืนมาให้ได้”
“แม่บอกผมมาว่าใครที่มันโกงเรา”
“ถึงยังไงลูกก็ต้องเรียน เงินก้อนสุดท้ายที่พ่อกับแม่เหลืออยู่ แม่จะยกเอาไว้ให้ลูกเอาไว้ใช้เป็นทุนการศึกษา”
“ผมไม่อยากเรียน ฮึก….หมวยทิ้งผม ฮึก….หมวยทิ้งไปแล้วแม่” ผมทรุดตัวลงร้องไห้สะอื้นต่อหน้าแม่อย่างไม่อาย
ผมอยากจะไปตามหาเธอ ผมอยากจะไปอังกฤษแต่ผมทำไม่ได้ ผมไปไม่ได้ เพราะผมไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นแล้วตอนนี้
“ปล่อยเธอไปซะเหมันต์”
“ผม ฮึก….ผมรักหมวย เธอกำลังจะหมั้นกับคนอื่น ผมอยากอยากไปฆ่ามัน….” ผมพูดพรางกำหมัดแน่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มไม่ยอมหยุด
“อย่าไปทำเขาเลยลูก”
“…..’’
“ถือว่าทำบุญร่วมกันมาแค่นี้นะลูก อย่าร้องไห้เสียใจ ตอนนี้แม่อยากให้ลูกตั้งใจเรียน”
“ฮึก….”
“แม่กับพ่อจะไปหาดูบ้านเช่า ที่พอจะใช้อยู่กันสามคนเราได้ ลูกไปเรียนสะนะเหมันต์อย่าให้แม่ต้องคิดหนักไปมากกว่านี้” แม่เอามือลูบหลังผมเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน
วันนี้ผมไม่พร้อมจะไปเรียน หรือจะไปเจอใครเลยจริงๆ หลังจากแม่ออกไปจากบ้านแล้ว ผมเดินขึ้นไปบนห้องในมือถือขวดเหล้าราคาแพงติดมือไปด้วย ไหนๆชีวิตมันก็ไม่เหลืออะไรแล้ว จะดื่มให้เมาเหมือนหมาจะเป็นอะไรไป
ในระหว่างที่ผมดื่มเหล้าจนเมามาย ปากผมก็เอาแต่พร่ำเพ้อหาแต่หมวย มือก็กดโทรออกไปหาเธอ ทั้งที่ผมรู้อยู่แล้วว่าโทรไม่ติด แต่ผมก็ยังดันทุรัฃ
อารมณ์ตอนนี้ผมตัดพ้อทุกอย่าง ปัญหาที่มันรุมเร้า บ้านกำลังจะล้มละลาย แฟนก็มาทิ้ง
ถ้าเธอหนีไปเพราะรู้ว่าบ้านผมล้มละลาย แสดงว่าผมดูเธอผิดไปจริงๆ…..เธอมันเห็นแก่เงิน
- ผู้เขียน
