ภูผาอยู่พูดคุยตามมารยาท แล้วถึงได้พาตัวเองกลับออกจากบ้านหลังนั้น ตรงไปยังบาร์ที่เคยไปเมื่อคืนก่อน เพื่อแวะหาเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก รออีกฝ่ายไม่นาน ทางนั้นก็เดินมาหาเขาที่โต๊ะ
“หมอภูแวะมาทีไร ปูรี่ริมรวยทุกทีเลย ได้ทั้งทิป ได้ทั้งค่านั่งดื่ม พอแล้ว พอ ๆ วันนี้เลิกงาน กลับห้องเลยดีกว่า ขอบใจมากนะเพื่อนรัก”
ภูผายิ้มตอบให้เพื่อนที่มาวันนี้ดูแปลกตาไปมาก
กับปุริม เขายังคงคบหาด้วยจนถึงทุกวันนี้
ปุริมอยู่ในชุดเปลือยอก สวมแต่กางเกงหนังขายาวรัดท่อนล่างเอาไว้ อย่างที่ดูอย่างไร ก็เอาไปสวมใส่เดินตามท้องถนนไม่ได้อย่างแน่นอน ทางนั้นยิ้มร่า อ่านสายตาของเขาออก ร้องท้วงแบบจริตจะก้านเดียวกันกับเจ้าของร้านที่ชื่อพี่เมี่ยงไม่ผิดเพี้ยนเลยสักนิด
“วิจารณ์เสื้อผ้าของเขาอยู่ใช่ไหมล่ะ ลองใส่ไหม บางทีอาจจะค้นพบตัวเองจากเสื้อผ้าก็ได้นะ”
ภูผายิ้มปนขัน พูดไม่ทันอีกฝ่าย ปุริมชวนคุย ปากบุ้ยบ้ายไปทางแ
