“อยู่นาน ๆ ได้เลยนะ สบายใจแล้วค่อยกลับ”
“ขอบใจมากนะอีฟ” ณัฐวลัญช์รู้ใจเธอเสมอ แล้วมองที่ตลาดตรงหน้าอย่างสนใจ “ตลาดใหญ่นี่”
“แถวนี้มีแค่ตลาดเดียว คนเอาของมาขายก็เยอะอยู่”
“เจ้าของตลาดรวยตายเลย”
“วันสำคัญ อย่างวันปีใหม่ วันพระใหญ่ วันพ่อ วันแม่ วันสำคัญ ๆ เข้าพรรษาออกพรรษา ชาวบ้านได้ขายฟรีหมดแหละ”
“ถ้าจะใจบุญแบบนั้น ให้ขายฟรียาว ๆ ไปเลยสิ” ปลายฝนบอกจบ มองไปรอบ ๆ ตลาดด้วยสายตาสำรวจ ณัฐวลัญช์ชวนว่า “ปะ เราไปหาเลือกของกันก่อน เดี๋ยวตลาดวาย”
ณัฐวลัญช์ดึงมือให้ตามไปที่ร้านขายเสื้อผ้า ของใช้ก่อนเป็นร้านแรก ปลายฝนเลือกไม่นานก็ได้ของตามต้องการ ก่อนจะตรงไปยังแถวที่ขายพวกของสด ผักเอย ล้วนแล้วแต่เป็นของพื้นบ้านทั้งนั้น
ขณะกำลังยืนเลือกของอยู่นั่นเอง เสียงทุ้มของใครสักคนก็เอ่ยทักทายขึ้นที่ด้านหล
