[3] แผนร้าย

457 คำ
ฉันขุ่นคิดสักพักว่าจะทำยังไงดีไอ้พี่ป่าถึงจะยอมให้ฉันขึ้นรถแล้วไปส่งฉันที่คอนโด อ่า คิดออกแล้ว..!! "อ่ะ โอ้ยยย" ฉันร้องครวญครางออกมาเสียงดัง "เป็นอะไร ?" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉัน "ก็พี่น่ะสิ ดึงแอมลงมาจากรถดูดิเนี้ย ขาแพลงเลย โอ้ยยเจ็บ" ฉันร้องโอดโอยเอามือลูบข้อเท้าตัวเองไปมาแสร้งทำเหมือนว่าฉันเจ็บมาก "มึงไม่ยอมลงเอง จะมาโทษกูก็ไม่ได้" "ไม่รู้แหละ ยังไงพี่ก็ต้องรับผิดชอบ" "รับผิดชอบอะไรของมึง" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉันอีกครั้ง "พี่ต้องไปส่งแอมที่คอนโด" "หึ! ไม่มีทาง" "พี่ใจร้ายเกินไปแล้วนะพี่ป่า ที่ขาแอมเจ็บแบบนี้ก็เพราะพี่ไม่ใช่รึไง พี่จะทิ้งแอมไว้แบบนี้งั้นหรอ พี่ไม่ชอบแอมอันนี้พอเข้าใจได้ แต่ก็น่าจะเห็นใจคนเจ็บบ้างสิ พะ..." "เออๆ ไปส่งก็ได้วะบ่นไรหนักหนารำคาญ" เยส! เข้าแผน ฉันอ้ามือไปตรงหน้าพี่ป่าเพื่อหวังที่จะให้เจาอุ้มฉันขึ้นรถ แต่กลับไม่เป็นไปตามที่คิดค่ะ พี่ป่าเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วตอนนี้ เหอะ! หยิ่งไปเถอะ เป็นผัวอีแอมแปร์เมื่อไหร่เดี๋ยวรู้กัน ณ คอนโดของฉัน... "ลงไปดิ" พี่ป่าหันหน้ามาพูดไล่ให้ฉันลงจากรถ "พี่ป่า ห้องแอมอยู่ตั้งชั้นบนสุด อุ้มแอมไปส่งหน่อยไม่ได้หรอ เนี้ยเจ็บเท้ามากเลย เดินไม่ไหว" ฉันส่งสายตาประกายวิบวับไปให้พี่ป่า พี่ป่าถอดหายใจออกมาเหมือนหงุดหงิดฉันเอามากๆ แต่ก็ยอมอุ้มฉันขึ้นไปส่งบนห้อง ตลอดทางเดินฉันเอามือคร้องคอพี่ป่าแล้วก็ซบหน้าตรงอกของพี่ป่า ผู้ชายอะไรไม่รู้กลิ่นตัวหอมชะมัด แค่ได้กลิ่นแค่นี้ก็มีอารมณ์แล้ว "ห้องมึงห้องไหน" "444ค่ะ ^_^". พี่ป่าวางฉันลงหน้าห้อง "กูไปละ" อะไรกัน นึกว่าจะเข้าไปส่งด้านในห้องสะอีก ไม่ได้การละ ฉันจะปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดมือไปไม่ได้ พรึ่บ! ฉันแสร้งล้มพับไปกองที่พื้น "พี่ป่า แอมยืนไม่ไหว พี่ป่าช่วยเปิดประตูห้องให้แอมแล้วอุ้มแอมเข้าไปข้างในได้ไหม" ฉันมองหน้าพี่ป่าสายตาอ้อนวอน "โว๊ะ มึงแม่งเรื่องมากชิบหาย" พี่ป่าเดินกลับมาหาฉันอย่างหัวเสีย "เอากุญแจห้องมึงมา" เยส! คราวนี้เสร็จฉันแน่ ยังไงคืนนี้พี่ป่าก็ต้องเป็นของฉัน
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม