ช่วงบ่ายคุณหมอให้กันตา กลับบ้านได้ บอยขับรถให้โดยกันตากับเดย์นั่งเบาะหลัง
เดย์นั่งมองกันตา และกันตานั่งเอาหัวพิงกระจกมองทางข้างนอกตลอดการเดินทาง เธอไม่อยากคุยกับพี่ตอนนี้ ร่างกายเธอไม่พร้อมจะสู้รบปรบมือกับใคร เธอเหนื่อยเหลือเกิน กายไม่เท่าไหร่ แต่ใจพังยับไม่เหลือชิ้นดี สักพักเธอก็นั่งหลับ จนรถแล่นมาถึงคอนโดเธอก็ไม่รู้สึกตัว อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา เดย์ไม่ปลุก เขาอุ้มกันตา ขึ้นไปบนชั้น 40 ถึงห้องแล้ววางน้องอย่างเบามือ
เขากดโทรหาวิน ลูกน้องที่สนิทอีก 1 คน
CALLวิน
วิน:ครับนาย
เดย์:ยกเลิกผู้หญิงทุกคนที่นัดให้ฉัน พวกเธอจะเอาเท่าไหร่ก็จ่ายไป
วิน: ได้ครับนาย
เดย์วางสายจากลูกน้องแล้วเดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง
กันตาเธอรู้สึกตัวทันที่จะได้ยินการสนทนา
“เฮียอย่าทำให้สับสนได้มั้ย กันตาจะตัดใจอยู่แล้ว” เธอพึมพำกับตัวเอง
เดย์ที่สูบบุหรี่เสร็จเดินมาดูน้องในห้อง เจอกันตานอนเขี่ยโทรศัพท์อยู่
“ตื่นแล
