ตอนที่ 7 เด็กสาวเจ้าปัญหา
“ฉันไม่รู้ว่าเป็นซอยไหนค่ะ เพราะตอนมาไม่มีป้ายบอก จำได้แต่ว่าปากซอยมีแต่หญ้าขึ้นทั้งสองด้าน มีต้นจามจุรีใหญ่ๆ อยู่ด้านขวามือ คุณรีบๆ มานะคะฉันจะพยายามพาคุณแอ๊นเดินออกไปรอ หรือถ้ามีใครผ่านมาก่อนฉันจะไปโรงพยาบาลเลย แล้วจะโทรบอกเรื่อยๆ ค่ะ”
อาทิตยาวางสายด้วยความโล่งอกเมื่อติดต่อเขาได้สักที หลังจากใช้ความพยายามโทรหาเป็นสิบรอบ หันไปหาจิรฐาที่นั่งโอดครวญอยู่ใกล้ๆ ก็ให้สงสารจับใจ
“คุณแอ๊นคะ เราต้องออกไปหน้าปากซอยแล้วล่ะค่ะ ตะวันคนมาช่วยเราเข้ามาไม่ถูก แข็งใจลุกนิดหนึ่งนะคะ หรือถ้าเดินไม่ไหวตะวันให้ขึ้นหลังได้นะคะ”
“เธอจะไหวเหรอตะวัน ฉันเดินไม่ได้แน่ๆ มันเจ็บไปหมดเลย แค่ขยับตัวก็แทบไม่ไหวอยู่แล้ว”
จิรฐาแทบไม่อยากจะขยับไปไหนด้วยเจ็บเหลือจะทน แต่ก็เห็นด้วยในเรื่องเดินออกไปหาความช่วยเหลือ มากกว่าจะนั่งรออยู่ตรงนี้ เพราะรอมานานแล้วแต่ก็ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมา
“ถ้าคุ
