“แล้วนี่คนบ้านฉันหายไปไหนกันหมดล่ะ ทำไมถึงไม่มีใครลงมากินอะไร ยัยแอ๊นก็ไม่เห็นหลายวันแล้ว”
จิณณวัตรกำลังยกกาแฟขึ้นจิบหันไปมองเลขาแม่เป็นคนแรก เห็นยิ้มน้อยๆ ออกมาแต่ไม่รู้สาเหตุว่ามาจากเรื่องไหนกันแน่ ระหว่างอ่านใจแม่เขาถูกเผง
เพราะนี่ก็เข้าวันที่สี่แล้วที่น้องเขานอนอยู่โรงพยาบาล หรือเรื่องที่ทำไมแม่เขาถึงทำงานสังคมมากจนลืมหันมามองความเป็นอยู่ของคนในบ้านเสียสนิท
“คุณแอ๊ฟยังไม่ตื่นค่ะ คุณเจไปค้างบ้านเพื่อนเมื่ออาทิตย์ก่อน ส่วนคุณแอ๊นบอกว่าไปเข้าค่ายค่ะคุณผู้หญิง”
อาทิตยายิ้มบางๆ ออกมา เมื่อยกหน้าที่โกหกซึ่งๆ หน้าให้ผ่อนรับไปเต็มๆ และทำผลงานได้ดีเยี่ยมตลอดมา โดยเฉพาะตอนนี้ที่คุณผู้หญิงไม่สงสัย ไม่ถามอะไรต่อเลยนอกจากนั่งกินมื้อเช้าด้วยความหิว เพราะเพิ่งจะผ่านโปรแกรมลดน้ำหนักมาเมื่อวาน ตื่นเช้ามาจึงหิวกว่าใครเพื่อน
“เรื่องแจกเครื่องกันหนาวมีอะไรขาดตกอีกหรือเปล่าตะวัน แล้วก่อนเราไปต้องเต
