“คุณจิณปล่อยฉันได้แล้ว ฉันง่วงและจะไปนอน”
“คุณต้องให้รางวัลที่ผมสละเตียงให้ถึงสองคืนก่อนสิ แถมยังเป็นสารถีให้มาตั้งสองวันแล้วด้วย เหนื่อยจะแย่รู้หรือเปล่า”
แต่เขายังหาเหตุมาอ้างข้างๆ คูๆ เพื่อให้ได้กอดร่างนุ่มเอาไว้นานอีกนิด เมื่อหัวใจมันสะกิดบอกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ ยัยถั่วงอกขึ้นมาอีกวาระ หลังจากเคยเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อคืนดี โชคดีที่เขายั้งใจเอาไว้ได้
“คุณพาน้องมาเที่ยวเอง ฉันไม่ได้ขอร้องให้มาสักหน่อย ปล่อยสิคะเดี๋ยวเด็กๆ ตื่น”
อาทิตยากระซิบเสียงหนักและทำตาดุใส่กว่าเมื่อครู่ แม้หัวใจจะหวั่นไหวไม่น้อยเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้
“ไม่ปล่อยและคุณจะต้อง...”
แล้วจมูกโด่งก็ฝังลงไปกับแก้มนุ่มอย่างรวดเร็ว และก็เร็วจนเจ้าของแก้มหลบไม่ทัน เลยส่งกำปั้นทุบไปที่อกดังปั้ก ก่อนจะโกยแน่บขึ้นไปบนเตียงคว้าผ้าห่มได้ก็รีบนอนแล้วคลุมตั้งแต่ปลายเท้ายันหัวด้วยความอาย จิณณวัตรที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมต้องยิ
