“ฉันว่าส่งไปอยู่เมืองนอกสักพักจะดีกว่านะคะ อยู่เมืองไทยก็คงหนีเรื่องนี้ไม่พ้นอยู่ดี สู้ไปไกลๆ ดีกว่า นักข่าวคงจะตามไปกวนใจไม่ได้หรอกมั้ง”
ในวันถัดมาที่ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ในห้องผู้ป่วยพิเศษหลังจากชมจันทร์ก็พ้นขีดอันตรายแล้ว เมื่อเห็นจิรเดชใจเย็นลงบ้างแล้ว คุณหญิงเพลินพิศจึงรีบดึงทุกคนออกห่างจากเตียงผู้ป่วยที่หลับสนิทด้วยฤทธิ์ยานอนหลับ ไปอยู่อีกห้องเพื่อเสนอทางออกให้
“ผมมืดไปหมดแล้วครับคุณหญิง จะคิดจะทำอะไรก็ไม่มีหัวสมองแล้ว มันมีแต่ความโกรธ ความเจ็บใจเท่านั้น ดีนะที่คุณเอ้ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่งั้นผมคงจะแย่กว่านี้แน่ๆ”
จิรเดชสารภาพตามตรง ด้วยไม่ถนัดกับการแก้ปัญหาจุกจิกเรื่องลูกๆ หรือเรื่องในบ้านทั้งหลายทั้งปวง ส่วนใหญ่ให้เมียรับไป ตัวเองก็จะรับผิดชอบกิจการของครอบครัว เรื่องหาเลี้ยงปากท้องให้ทุกคนได้อยู่อย่างสุขสบายเท่านั้น
“ถ้าเราส่งไปแล้วไม่มีคนคอยดูแล จะไม่เสียคนหนักกว่าเดิมเหรอคร
