แม้จะได้รับการสั่งสอนตั้งแต่ยังเยาว์ว่าให้อยู่ห่างจากบุรุษที่มีอาการมึนเมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากบุรุษผู้นั้นมิใช่สามี แต่ยามนี้เสวียนซือชิงกลับลืมคำสอนเหล่านั้นไปเสียสิ้น กลัวเพียงว่าคนที่นอนทอดกายอยู่บนเตียงกว้างจะรู้สึกไม่สบายตัว
คุณชายเฉินหยางรักความสะอาดอย่างมาก อาบน้ำทุกวันในช่วงปลายยามโหย่ว[1] วันนี้ออกไปข้างนอกมา ทั้งยังดื่มสุรา รวมถึงกลิ่นหอมที่ติดมาจากหอหยวนเซียว นางจึงเดาว่าเขาคงไม่สบายตัวนัก
“ซือชิงขอดูแลท่านพี่นะเจ้าคะ”
เสวียนซือชิงทำความสะอาดใบหน้า เช็ดฝ่ามืออุ่นร้อนให้สะอาด ทำเท่าที่นางจะสามารถทำได้ สุดท้ายจึงถอดรองเท้าของเขาออก ในจังหวะนั้นเองที่คุณชายคล้ายรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง เขาโคลงศีรษะแรง ๆ เพื่อเรียกสติ พยายามตั้งให้ตัวตรงที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ดูเอาเถิด ในหอหยวนเซียวมีสตรีรูปโฉมงดงามมากมาย ข้าอยากกอดผู้ใดก็ย่อมได้ เลือกทีละสามนางเช่นจินหมิงก็ยังได้ สุดท้ายกลับนึกถึง
