ยามต้องอาวุธของศัตรูจนแทบสิ้นชีวิต เฉินฟาหยางยังมิรู้สึกเจ็บมากถึงเพียงนี้ เพียงแวบแรกที่ตระหนักได้แล้วว่าตนทำเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เขาก็รีบเหวี่ยงตัวขึ้นม้า เร่งเดินทางกลับจวนด้วยความเร็วที่ทำให้ซวี่หยาเหนื่อยแทบขาดใจ
“นางอยู่ที่ใด!” เฉินฟาหยางตะโกนถามพ่อบ้านชราทันทีที่ถึงจวน หัวใจไร้รักยามนี้พองฟูเมื่อนึกได้ว่าเสวียนซือชิงรักเขามากเพียงใด
อยากบอกให้เข้าใจว่าท่านพี่ของนางยามหึงหวงมักปากร้าย อยากอธิบายให้เข้าใจว่าเรื่องต้องการหย่าขาดเพื่อแต่งกับสตรีอื่นนั้นเป็นเพียงการประชดประชัน แม้แรกเริ่มคิดทำเช่นนั้นจริง แต่หลังจากรู้จักนางได้ไม่นาน เขาก็มิเคยคิดตีจากหรือทำเรื่องร้ายกาจให้นางต้องขุ่นเคืองใจอีก
“นางอยู่ที่เรือนเล็กใช่หรือไม่!”
แม้ในใจนึกหวาดกลัวว่าจะมิได้รับการให้อภัยโดยง่าย แต่หากเขายังมิตายก็แปลว่ายังมีความหวัง ขอเพียงได้อยู่ข้าง ๆ มิว่านางอยากจะตบตีหรือด่าทอมากเพียงใด เขาก
