ตอนที่ 7 : คำขอโทษ และการอภัย
เมื่อเดินมาถึงสำนักงานแล้วพบว่าผู้กองเพชรรออยู่ คริษฐ์ก็เดินเข้าไปนั่งลงบนก้าวอี้ตรงข้ามกับอีกฝ่ายแล้วเอ่ยถามถึงความคืบหน้าของงานทันที
“เป็นไงบ้างครับผู้กอง”
“พวกมันไม่ยอมเปิดปากเลยครับหัวหน้า ”
“โถ่เว้ย! เมื่อไหร่จะลากคอไอ้พ่อเลี้ยงนั่นเข้าคุกได้สักทีวะ!”
คริษฐ์สบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักเรื่อง ทั้งที่วันนี้เขาได้จับกุมไอ้พวกลักลอบตัดไม้ในป่ามาได้ ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของพ่อเลี้ยงเมฆา แต่พวกมันก็ไม่ยอมเปิดปากสารภาพว่าทำงานให้ใคร ทำให้ความตั้งใจที่จะส่งไอ้ตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังเข้าตาราง ทำไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้
“ใจเย็นๆก่อนสิครับหัวหน้า วันนี้ไม่ใช่วันของเรา แต่ผมเชื่อว่าโชคชะตาต้องเข้าข้างเราสักวัน”
“แล้วเมื่อไหร่จะมีวันนั้นสักทีละครับผู้กอง นี่เราจับมันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ลากตัวจอมบงการใหญ่เข้าตารางไม่ได้สัก
