ตอนที่7 เจอกันอีกครั้ง
1263 คำ
ตอนที่7 เจอกันอีกครั้ง
@คาสิโนของแฟรงค์
ตึก ตึก ตึก
ร่างสูงของมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามายังคาสิโนของตนเองด้วยท่าทีนิ่งเฉย โดยมีลูกน้องคนสนิทอย่างไบรอันและดินคอยเดินตามหลัง เขาใช้เวลานั่งรถมาที่นี่เพียงแค่1ชั่วโมง
"บอสคะ!" ดาวเลขาส่วนตัวของเขา เอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มกำลังจะเข้าไปยังลิฟต์ ทำให้แฟรงค์ต้องหยุดฝีเท้าก่อนที่ดาวจะวิ่งมาถึงเขา
"มีอะไร" เสียงราบเรียบของชายหนุ่มทำเอาดาวรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
"เอ่อ... วะ...วันนี้บอสมีประชุมด้วยนะคะ"
"กี่โมง"
"อีกยี่สิบนาทีค่ะ เป็นประชุมด่วนค่ะ จะมีประธานบริษัทแห่งหนึ่งจะมาขอร่วมหุ้นธุรกิจกับบอสด้วยค่ะ" ดาวรายงานให้ทราบ แฟรงค์ที่ได้ยินแบบนั้นเขาจึงพยักหน้า ก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับลูกน้องอีกสองคน
ด้านน้ำริน
หญิงสาวที่นั่งรอมาเฟียหนุ่มอยู่ในห้องทำงานมาเกือบ 1 ชั่วโมง เธอนั่งมองรูปพ่อของตัวเองผ่านหน้าจอมือถือด้วยความเสียใจ และคิดถึง ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่หลงเหลือเพียงความทรงจำ มันยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกทรมานจิตใจ ที่ต้องมาคิดถึงคนที่ห่างไกลอย่างไม่มีวันได้พบเจอกันอีก แววตาของเธอสั่นระริก ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
"อึก... หนูคิดถึงพ่อจัง ฮือ" หยดน้ำตาหลั่งไหลออกมาหยดใส่หน้าจอมือถือ หญิงสาวมองรูปถ่ายที่เธอกับพ่อเคยถ่ายร่วมกันด้วยความเศร้า แต่แล้วเธอก็ต้องรีบเช็ดคราบน้ำตาออก เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
ร่างสูงของแฟรงค์เปิดประตูเข้ามาด้านใน น้ำรินรีบลุกขึ้นทันทีพร้อมกับเช็ดคราบน้ำตาออกลวกๆ เธอเงยหน้าสบตากับชายหนุ่ม ก่อนที่จะเอ่ยถามเสียงสั่น
"คะ...คุณจำหนูได้ไหมคะ" น้ำรินถาม สีหน้าของอีกคนนิ่งเฉย แววตาของเขานั้นยากที่จะคาดเดา น้ำรินพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไห้เอาไว้ เธอยืนมองหน้าชายหนุ่ม แต่อีกฝ่ายกลับเงียบไม่ตอบอะไรเธอ เขาเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง โดยมีสายตาของเด็กสาวที่อายุห่างกับเขาราว10 ปี มองตามตาแป๋ว
"ที่คุณบอกว่าเป็นเจ้านายของพ่อหนู หมายความว่าไงเหรอคะ พ่อหนูทำงานอะไรให้คุณ" เด็กสาวเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ และต้องการคำตอบที่ชัดเจนจากปากชายหนุ่ม แต่อีกคนกลับนิ่งเงียบ ทำเอาเธอรู้สึกไม่พอใจที่เขาทำเป็นเมินเฉยใส่ ทั้งๆ ที่เขาบอกให้เธอมาหาเขาเอง
น้ำรินที่เห็นว่าแฟรงค์นั่งเปิดเอกสารทำงานบนโต๊ะ โดยที่ไม่สนใจเธอเลย เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปยืนหน้าโต๊ะของเขา
"นี่คุณ! หนูถามคุณอยู่นะคะ ไหนบอกว่าถ้าหนูมาหา คุณจะบอกทุกอย่างที่หนูอยากรู้ไง" น้ำรินร้อนใจถาม ทำให้มาเฟียหนุ่มละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะ แล้วเงยหน้ามองเด็กสาวที่ยืนบ่นใส่เขาด้วยสีหน้านิ่งขรึม จนคนถูกมองรู้สึกกลัว แต่เธอก็ทำเป็นใจดีสู้เสือ แล้วเอ่ยถามเขาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
"หนูอยากรู้เรื่องพ่อค่ะ คุณบอกว่าเป็นเจ้านายพ่อ พ่อหนูทำงานอะไรให้คุณเหรอคะ แล้วที่พ่อหนูถูกยิง... มันเกี่ยวกับงานที่ทำไหม"
"แล้วเธอคิดว่าไง" คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้น้ำรินไม่เข้าใจ เธอขมวดคิ้วยุ่งมองหน้าเขา
"นี่คุณ... หนูต้องการคำตอบค่ะ"
"....ถ้าอยากรู้อะไรมากกว่านี้ ไปอยู่กับฉัน" คำพูดของชายหนุ่มยิ่งทำให้หญิงสาวงุนงง ทำไมเขาถึงอยากให้เธอไปอยู่ด้วย แค่เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับพ่อของเธอมามันยากตรงไหนกัน น้ำรินยืนสบตากับมาเฟียหนุ่มนิ่ง เธออยากจะรู้ว่าภายใต้ความเย็นชานี้มันแฝงไปด้วยอะไรบ้าง เธอเดาความคิดของอีกฝ่ายไม่ถูกเลย
"แล้วทำไมหนูต้องไปอยู่กับคุณด้วยคะ คุณแค่เล่าให้หนูฟังว่าเรื่องมันเป็นมายังไง หนูอยากรู้เรื่องที่พ่อหนูถูกยิง ที่หนูไม่ไปแจ้งความเพราะอยากหาความจริงก่อน และคุณคนเดียวที่เป็นเจ้านายพ่อ" น้ำรินบอกอย่างสิ้นหวัง คนที่ให้คำตอบเรื่องนี้ได้ มีแค่ชายหนุ่มตรงหน้าเท่านั้น
"ฉันจะเล่าให้เธอฟังทุกเรื่อง.... ถ้าเธอไปอยู่กับฉัน" แฟรงค์ยังคงยืนยันคำเดิม จนหญิงสาวเริ่มแปลกใจ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยถาม เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก่อนที่จะถูกเปิดเข้ามา
"นายครับใกล้เวลาประชุมแล้วครับ" ดินลูกน้องคนสนิทเอ่ยบอกเจ้านาย ทำให้น้ำรินหันไปมอง ก็เห็นว่าเขาคือคนของชายหนุ่มและยังเคยเห็นเขาไปร่วมงานศพพ่อของเธอ
"อืม" แฟรงค์ครางตอบในลำคอ ก่อนที่ดินจะก้มศีรษะเป็นการเคารพแล้วเดินออกไป
"ถ้าเธอมาอยู่กับฉัน เธอจะรู้ทุกเรื่องที่อยากรู้...รวมถึงตัวฉันด้วย และถึงแม้ว่าเธอจะแจ้งความ ตำรวจก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอกนะ" แฟรงค์เอ่ยบอกเด็กสาว น้ำรินหันมามองหน้าเขา เธอจ้องชายหนุ่มตาเขม็งอย่างไม่ไว้ใจ มาเฟียหนุ่มที่เห็นแววตาแข็งกร้าวของเด็กสาว ก็นึกขำเขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"หมายความว่าไงคะ ที่ว่าตำรวจก็ช่วยอะไรไม่ได้" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ แฟรงค์มองหน้าเด็กสาวนิ่ง ก่อนจะยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง เขาเดินออกมาจากโต๊ะทำงานแล้วก้าวเข้ามาหาเด็กสาว ทำเอาน้ำรินรีบถอยหนีด้วยความกลัวกับท่าทางของชายหนุ่ม
"ไม่มีใครกล้ายุ่งเรื่องนี้หรอก" น้ำเสียงเย็นชาของเขา ทำให้หญิงสาวเริ่มหวาดกลัว เธอหลบสายตาชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าแววตาคู่นั้นดูดุดันจนน่ากลัว ท่าทางของเขาดูน่าเกรงขามมาก ไม่แปลกที่จะมีลูกน้องมากมายเคารพนับถือเขา
"ละ...แล้วทำไม คุณถึงอยากให้หนูไปอยู่ด้วยล่ะคะ" เธอถามเสียงตะกุกตะกัก
"เพราะเธอเป็นลูกสาวของชัยนาท และพ่อของเธอยังเป็นผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพ ฉันเลยจะรับเธอไปดูแล" แฟรงค์บอกเหตุผลให้เด็กสาวได้รู้ ทำให้น้ำรินพอเข้าใจบ้าง หญิงสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม เขาแค่ต้องการรับเธอไปดูแล มันทำให้เธอพอจะคลายความกลัวลงบ้าง
"คุณกับพ่อ สนิทกันมากไหมคะ" น้ำรินถามสิ่งที่อยากรู้ เพราะเห็นว่าแฟรงค์จะดูเคารพพ่อของเธอจริงๆ เธอเห็นเขานั่งรอพ่อเธออยู่หน้าห้องผ่าตัดในวันที่เกิดเหตุ มันทำให้เธอพอรู้ว่าเขาก็เป็นคนดีคนนึง
"....เธอจะไปอยู่กับฉันไหมล่ะ ถ้าไป ฉันจะบอกทุกเรื่องที่เธออยากรู้" แฟรงค์ไม่ตอบคำถามคนตัวเล็ก แต่กลับยื่นข้อเสนอให้ ทำเอาน้ำรินเงียบไปชั่วครู่ ในใจของเด็กสาวกำลังคิดว่าจะไปอยู่กับเขาดีไหม เพราะเธอเองยังไม่เชื่อใจชายหนุ่มเท่าไหร่...
- ผู้เขียน
