บทที่12.2

1252 คำ

ความเย็นช่ำที่ตกรดตัวทำฉันบิดตัวเล็กน้อย เอื้อมมือควานหนาผ้าห่มคลุ่มตัวให้หลุดพ้นจากความหนาวเหน็บ เปลือกตาหนักอึ้งเปิดขึ้น ปล่อยให้ความปวดหนึบในหัวและช่วงท้องน้อยก็ส่งผลรุนแรงแทรกขึ้นในกายทันที แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างระวัง ความเจ็บแปล๊บบริเวณท้องน้อยทำให้ต้องใช้มือกดลงเพื่อหวังบรรเทาความปวด ขณะกวาดตามองไปรอบตัว ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่มีข้าวของจัดวางเรียงตามจุดต่างๆ ซึ่งฉันจำได้แม่นยำว่าเคยเข้ามาในห้องนี้แล้วหนหนึ่ง และคราวนั้นฉันก็เกือบเอาตัวไม่รอด เสื้อผ้านักศึกษาที่ขาดหลุดลุ่ยไม่เหลือชิ้นดี ทำฉันเกือบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ รีบผละตัวลงจากเตียงทันที เสียงของน้ำที่กระทบพื้นดังมาจากห้องน้ำภายใน ซึ่งมันพอจะเดาได้ไม่ยากเลยว่าใครกำลังใช้งานมันอยู่ภายในห้องนั่น ซึ่งก่อนที่เขาจะออกมาแล้วทำร้ายฉันเป็นหนที่สอง ฉันควรจะหนี! เท้าทั้งสองข้างรีบล่นไปยังประตูห้องเพื่อหาทางออก แต่มันดูไม่ง่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม