บทที่9.2

1542 คำ

“แปลว่าเล่นกับร่างกายเธอได้คนเดียวงั้นสิ..” ฉันสะดุ้งไปทั้งร่าง เมื่อคมเขี้ยวของเขาขบเม้มเบาๆ ที่ใบหู จนต้องรีบเอียงหน้าหลบเพื่อให้หลุดพ้น แต่แผ่นดินไม่หยุดการกระทำเลวทรามนั้นลงง่ายๆ เมื่อเขาเปลี่ยนเป้าหมายจากใบหูมาเป็นส่วนอื่นแทน สัมผัสชื้นแฉะแต่ร้อนแรงจากปลายลิ้น ลากไล้ไปตามต้นคอระหงส์ ขณะมือหนาบรรจงทัดปอยผมให้อย่างอ่อนโยน จน ปลายลิ้นร้อนลากได้ถนัดอย่างทั่วถึงมากขึ้น ราวกับจะปั่นป่วนความรู้สึกให้กระเจิงไปพร้อมกับอารมณ์ ที่เขาเป็นฝ่ายคุมเกมส์ “ปล่อย!!!!” ฉันพยายามดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดน่าขยะแขยงนั่น จงใจกดจิกปลายเล็บฝังไปตามแขนของเขาเพื่อให้ผู้ชายไร้จิตสำนึกตรงหน้าหยุดการกระทำโสมมนี่ลงเสียที แต่ว่าเขากลับเกระซิบเอ่ยวาจาออกมาแบบชอบใจ ต่างจากที่คิดไว้นัก “ยังเวอร์จิ้นจริงๆ ด้วยสินะ” “มะ ไม่ใช่เรื่องของนาย!” ฉันเค้นเสียงตอบอึกอัก เพราะแรงรวบรัดจาดด้านหลัง มันเริ่มกระชับรุนแรงมากขึ้น จน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม