วันต่อมา
“ยอมรับมาซะดีๆ จัซมิน ที่กลับมาไทยไม่ใช่แค่ต้องการกลับมาพักผ่อนอย่างเดียวใช่ไหม?” เสียงผู้จัดการจัซมินเอ่ยถามนางแบบสาวที่กำลังนอนอาบแดดและสวมใส่แว่นตาสีดำอยู่อย่างสบายใจ
“อะไรทำให้พี่เบลล์ถามจัซแบบนั้นคะ?”
“พี่สังเกตมาสักพักแล้ว จัซกลับมาทวงมาร์คินคืนใช่ไหม?”
“หึ…อะไรที่เคยเป็นของจัซ จัซไม่ยอมให้ใครแย่งไปง่ายๆ หรอกนะคะ” จัซมินยิ้มแล้วถอดแว่นสีดำออก ก่อนจะค่อยๆ พาตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบน้ำส้มคั้นที่วางบนโต๊ะมาดื่ม
“ลืมไปแล้วเหรอว่ามาร์คินแต่งงานแล้ว ทำแบบนี้มันไม่ต่างจากการเข้าไปเป็นเมียน้อยของเขาเลยนะ”
“ใครบอกว่าจัซจะเข้าไปเป็นเมียน้อยคะ พื้นที่ตรงนั้นสมควรเป็นของจัซ ไม่ใช่ของผู้หญิงคนนั้น”
“แต่อย่าลืมว่าจัซเป็นคนขอเลิกกับมาร์คินเอง พี่ว่ามันไม่ถูกต้องเลยนะ ที่จัซจะเอาพื้นที่ตรงนั้นที่ไม่ใช่ของจัซแล้วกลับคืนมา”
“จัซไม่สนใจค่ะ จัซเชื่อว่าลึกๆ แล้วคินเขายังรักจัซอยู่”
“
