หลายชั่วโมงผ่านไป
นาร์มินนั่งเล่นโทรศัพท์รอมาร์คินมาหลายชั่วโมงแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่กลับมา หญิงสาวเริ่มแปลกใจว่าสามีหนุ่มหายไปไหนตั้งสองนานขนาดนี้ ในหัวเริ่มคิดย้อนไปถึงตอนที่มาร์คินคุยโทรศัพท์อยู่กับลูกน้อง ตอนนั้นสีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เดาว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รีบร้อนออกไปข้างนอกหลังจากลูกน้องโทรมา
“เมื่อไหร่จะกลับมา…” เธอพึมพำคนเดียว อยู่ดีๆ ก็เริ่มเป็นห่วงมาร์คินขึ้นมาดื้อๆ ถ้าหากไม่ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับลูกน้องคงรู้สึกสบายใจมากกว่านี้
เธอตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อออกมาข้างนอกห้องทำงานมาร์คิน ทันทีที่เปิดประตูออกมาสายตาก็ปะทะเข้ากับมาร์คินที่กำลังเดินตรงมาทางนี้ เธอไม่รอช้าตรงปรี่ไปหาเขาหมายจะถามว่าทำไมถึงไปนานขนาดนี้
“ไหนบอกไปแค่แป๊บเดียวไงคะ ทำไมถึงกลับมาเกือบเที่ยงคืน”
“เพิ่งเคลียร์ทุกอย่างเสร็จ”
“หายไปนานขนาดนี้ทำไมไม่กลับมาพรุ
