วันต่อมา
“ฉันทำข้าวต้มให้ มากินสิคะ” เธอเดินเข้ามาในห้องนอนเพื่อบอกมาร์คินออกไปทานอาหารเช้า ความคิดแรกคือเขาต้องกำลังนอนบนเตียงอยู่แน่ๆ แต่ที่ไหน กำลังยืนสูบบุหรี่ิอยู่ระเบียงห้องนอนในสภาพสวมกางเกงขายาวสีเทาตัวเดียวส่วนท่อบบนเปลือยเปล่า
นี่สรุปเขาป่วยจริงๆ ไหมเนี่ย ทำไมถึงทำตัวไม่เหมือนคนป่วยเอาเสียเลย
เมื่อเห็นมาร์คินไม่ตอบจึงเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ มองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาและแท่งบุหรี่ในปากก่อนจะเอื้อมมือไปดึงสิ่งนั้นออกอย่างถือวิสาสะแล้วขยี้ลงจานเขี่ยบุหรี่
“คุณไม่สบายอยู่นะคะ”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบุหรี่?”
“ฉันคิดว่าคุณนอนพักบนเตียง แต่ที่ไหน ออกมายืนตากลืมสูบบุหรี่ข้างนอก”
“ฉันทำของฉันแบบนี้เป็นประจำ”
“เข้าไปกินข้าวเช้าเถอะค่ะ คุณจะได้กินยา…อ๊ะ!” เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกมาร์คินใช้มือรั้งเอวบางเข้าไปหา กลิ่นบุรุษจากร่างกายเขาพานทำให้หัวใจที่นิ่งสงบของเธอเต้นแรง
