7
1654 คำ
ชัชกอดน้องชายแน่นให้มันใจเย็นแล้วพาเข้าไปในบ้านให้นอนพักก่อน คนที่หักอกชาคงเป็นเด็กที่มันไปมีความสัมพันธ์นานถึงครึ่งปีจนอาจจะเคยชินเลยไม่รู้ว่ารักจริงไหม พอถูกทิ้งก็เสียหลักจนอยู่คนเดียวไม่ไหวเลยมาหาเขากลางดึกแบบนี้พร้อมกับใจที่พังเละ แต่ใครแย่งเมียน้องกูวะ! เขาให้ชาไปอาบน้ำนอนก่อนเพราะมันเมามากแล้ว ส่วนตัวเองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ชื่อในช่องค้นหาเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นและดูหนังหน้าผัวใหม่ของเมียน้องชายด้วยว่ามันเป็นใคร
ชาร้องไห้แบบนี้ไม่มีทางจบแน่
น้องชายไม่เปิด เดี๋ยวพี่ชายเปิดให้ยับเอง
“ชัชกูมีเรื่องจะถาม?”
“นึกว่าหลับแล้วซะอีก แล้วมีเรื่องอะไรก็พูดมา คืนนี้กูวางคุยกับมึงทั้งคืนเลยชา”
“กูควรลองเปิดใจอีกครั้งไหมวะ?”
“มึงให้เขาไปทั้งใจแล้วนะชา มึงแค่ยอมรับเท่านั้นเองว่าต้องการมีความสัมพันธ์แบบผูกมัดและชัดเจนในทุกอย่าง ยอมรับเถอะว่ารักเขาแล้ว ตอนนี้เมียเก่ากูกลับมาแล้วด้วย กูเลยเข้าใจอะไรมากขึ้นพอจะบอกมึงได้บ้าง”
“พิ้งค์จะให้โอกาสกูไหมวะ กูเห็นนะว่าพิ้งค์เหมือนจะเริ่มต้นกับคนอื่นไปแล้ว”
“ให้ไม่ให้ก็ต้องให้! มึงดีกว่ามันทุกอย่างเลยชา มึงตัวสูงใหญ่ร่างกายกำยำ หน้าตาดี ฐานะดี มึงไม่มีอะไรที่ด้อยไปกว่าใครเลย แล้วถ้าพิ้งค์ไม่เลือกมึงก็แปลว่ากินหญ้าแทนข้าวแล้ว!”
“เหรอวะ?”
“ก็เออดิ! เชื่อกูเถอะน่าชา มึงดีกว่ามันหลายร้อยเท่า!” ชัชยิ้มกว้างให้น้องชายที่ไม่กล้าพอจะผูกพันกับใครเลยนับตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเมื่อสามปีก่อน เรื่องนี้หลายคนอาจจะลืมไปแล้ว หรืออาจจะไม่สนใจด้วยซ้ำ แต่ชาเสียใจมากในสิ่งที่เกิดขึ้น กว่าจะกลับมาสดใสได้แบบนี้อีกครั้งก็นานเลยแหละ
ทีแรกเขาคิดว่าเมียคนนี้ของมันจะสามารถเปลี่ยนชาให้กล้ามีความรักจริงๆอีกครั้ง คิดว่าชาลืมเรื่องพวกนั้นไปแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม พิ้งค์ไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่ชาปล่อยออกไปจากชีวิตแม้ว่าจะรู้สึกดีมากขนาดไหนก็ตาม ชาเป็นคนมั่นใจในตัวเองก็จริง แต่ชาไม่เคยมั่นใจเลยสักครั้งว่าจะเป็นคนรักได้ ไม่กล้าพอจะยอมรับความสัมพันธ์ที่ผูกมัดและคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรพอจะได้รับความรักจากใครอีกเลย
เหตุการณ์ในวันนั้นเขาจำได้ดีเลย
ชาแทบขาดใจอยู่ตรงนั้น
วันนั้นชาทะเลาะกับแฟนที่คบกันมาสี่ปีด้วยเรื่องเวลาที่มีให้น้อยลงเพราะพึ่งจะเริ่มทำงานเลยวุ่นวายไปหมด ส่วนแฟนของน้องชายไม่ได้ทำงานอะไรเลย ชามันเป็นคนหาเงินให้ตลอดและไม่บ่นอะไรสักคำด้วย ความจริงชาภูมิใจมากด้วยซ้ำที่สามารถหาเงินได้ด้วยตัวเองและดูแลคนที่รักได้ดีขนาดนั้น แต่แฟนน้องชายต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิม คือทำงานได้แต่ต้องมีเวลาให้ด้วยและชายังจัดสรรเวลาไม่ค่อยดี
ตอนนั้นน้องชายพึ่งทำธุรกิจส่วนตัว
ทุกอย่างก็เพื่ออนาคต
หลังจากทะเลาะกันหลายครั้งและเคลียร์กันไม่ได้สักทีสุดท้ายก็จบที่เลิกกัน น้องชายของเขาโดนทิ้ง! ชามาหาเขาที่บ้านหลังนี้เพราะมันคือเซฟโซนเดียวที่มีอยู่ หลังจากปลอบใจอยู่นานกว่าจะดีขึ้นแฟนเก่าของน้องชายก็โทรมาอาละวาดและขู่ว่าถ้าเลิกกันเมื่อไรจะตายในดูต่อหน้าเลยทั้งที่เป็นคนบอกเลิกและไล่ชาออกมาจากคอนโดเองแท้ๆ ชารีบพาเขากลับไปที่คอนโดทันทีแต่ว่ามันสายมากเกินไป
แฟนน้องชายกระโดดลงมาตายต่อหน้า
วันนั้นชาร้องไห้ปานจะขาดใจ
ทางด้านพิ้งค์ที่มาเที่ยวทะเลกับเพื่อนหลายคนและรุ่นพี่ที่ตามจีบเธออยู่ เราคุยกันเข้าขาในทุกเรื่องเลย แต่แรกๆอะไรมันก็ดีทั้งนั้นแหละ ใครจะบ้าเปิดเผยข้อเสียตัวเองให้เห็นในตอนแรกล่ะ เธอคิดถึงเสี่ยชาตลอดเวลาทั้งที่พยายามตัดเขาออกไปแล้วแท้ๆ ไม่ว่าอะไรที่จะทำให้เรารับรู้ข่าวสารของกันและกันได้เธอบล็อกมันหมดเพื่อจะได้ไม่เห็น บอกเลิกทั้งที่ยังรักมันเจ็บอยู่แล้วแหละ แต่ชีวิตยังต้องไปต่อ เธอเปิดใจรับความรู้สึกดีๆจากคนอื่นและเปิดโอกาสให้ตัวเองให้เริ่มต้นใหม่
“เอ้าชน”
“ไหนๆก็คืนสุดท้ายแล้ว คืนนี้เต็มที่เลย”
“เรื่องพี่อินนี่ยังไงอะยัยพิ้งค์?”
“ก็คุยๆกันอยู่”
“เอาผัวใหม่ดามใจน่ะถูกแล้ว อะไรเก่าๆทิ้งมันไป”
“ยังคิดถึงอยู่นะ”
“ผัวเก่าน่ะเหรอ?”
“อื้ม คิดถึงมากเลยด้วย” เธอน่าจะเมาถึงได้บอกเพื่อนสนิทไปแบบนั้น เรื่องเสี่ยชาไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาเป็นใครกันแน่ เธอบอกทุกคนเสมอว่าไม่โสดนับตั้งแต่เริ่มความสัมพันธ์ เธอจริงจังและพยายามจะเปลี่ยนใจเขาให้ได้ พอจบกันแบบนั้นก็เลยดื่มหนักจนหลุดปากเพ้อออกไปทำให้เพื่อนรู้ว่าเลิกกับผัวมาได้หลายวันแล้วแต่ยังทำใจไม่ได้เลย
พี่อินเสนอตัวมาดามใจทันที
เธอกลัวว่าจะทำให้พี่อินเจ็บเพราะไม่รัก
วันต่อมาพวกเราเดินทางกลับในตอนบ่าย ใช้เวลาขับรถประมาณสามชั่วโมงกว่าๆก็มาถึงคอนโดที่พักและเห็นเสี่ยชานั่งอยู่ที่ล๊อบบี้คอนโด เขาเห็นเธอแล้วยิ้มกว้างให้เหมือนลืมไปแล้วว่าถูกบอกเลิก ก่อนจะเดินหิ้วอาหารเย็นมาโอบไหล่และก้มลงมาหอมแก้มทันที กลิ่นเหล้าหึ่งเลย! เขาน่าจะเมามากเลยเลือกมาหาที่นี่เหมือนรู้ว่าเธอกำลังจะกลับมาถึงงั้นแหละ แล้วด้วยท่าทางเหมือนจะหลับกลางอากาศแบบนี้ทำให้ไม่กล้าปล่อยเขากลับไป เธอประคองเขาเดินขึ้นลิฟต์เพื่อไปห้องพักด้วยกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกันอีกทีว่ามาที่นี่ทำไม
“หนูหายไปไหนมาเกือบอาทิตย์” น้ำเสียงเอือยถามออกไปขณะที่ปลายจมูกคลอเคลียแก้มนุ่มด้วยความจงใจ มือใหญ่ยกขึ้นมาโอบเอวบางรั้งไว้แนบชิดลำตัวมากขึ้นกว่าเดิม ขายาวแกล้งเดินเซไปเซมาอย่างไม่มั่นคงทำเหมือนว่าจะทรงตัวไม่อยู่หากว่าไม่มือจากเธอช่วยประคองเขาไว้
“ไปทะเลมาค่ะ แล้วทำไมวันนี้ถึงเมาไวจังเลยคะ?” เธอถามกลับบ้างด้วยความสงสัยมาก เธอไม่เคยเห็นเสี่ยชาเมาหนักขนาดนี้มาก่อนถึงแม้ว่าจะดื่มหนักมากก็ตาม
“ไปเที่ยวกับพี่ชายแล้วก็แฟนเก่าพี่ชาย เสี่ยไปเป็นก้างขวางคอ! ชัชจะไปไหนต่อไม่รู้เลยเอาเสี่ยมาทิ้งที่นี่” เขาโกหก เขาเป็นคนบอกชัชให้มาส่งที่นี่เองแหละ ส่วนมันจะไปส่งแฟนเก่าที่กำลังหาทางรีเทิร์นทั้งที่สี่วันที่แล้วยังไปเฝ้าเด็กถึงผับอยู่เลย เขารู้ว่าเธอกลับมาในวันนี้เลยดื่มเหล้าที่มีกลิ่นแรงเฉพาะตัวเพื่อจะได้แกล้งเมาอย่างแนบเนียน แล้วมานั่งรอแล้วแกล้งเมาหนักจนไม่มีสติเพื่อให้พิ้งค์เห็นใจกันและพาขึ้นห้อง
ไม่เจอหน้าหลายวันคิดถึงจนแทบบ้า
คืนนี้เขาจะนอนกอดเมีย
พอขึ้นมาถึงห้องของเมียแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำทันที ส่วนพิ้งค์กำลังจัดการอาหารค่ำของเรา ดีหน่อยที่ยังมีเสื้อผ้าอยู่ที่นี่บ้างเลยไม่ต้องลำบากมาก เขาใส่เพียงกางเกงวอร์มเดินออกมาด้วยท่าทางเมานิดๆทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย พิ้งค์เห็นว่าเขาเซก็รีบมาช่วยประคองด้วยความเป็นห่วงทันที
“ขอบใจนะ”
“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องคิดมากเลย”
“เสี่ยมาค้างด้วยแล้วแฟนหนูไม่ว่าเหรอ?”
“ยังไม่ได้คบกันค่ะ”
คำตอบเดียวเท่านั้นที่ทำให้หัวใจเบิกบานมากขึ้น เขาเดินไปนั่งกินข้าวกับเธอเงียบๆแล้วฟังเรื่องที่เธอเล่าให้ฟังเรื่อยๆ เรื่องการไปเที่ยวทะเลเพื่อแก้เครียดทำให้สนุกจนลืมหลายอย่างไปเลย แล้วรถที่ซื้อให้ก็ขับได้สนุกมากด้วย เขาฟังพร้อมกับยิ้มกว้างจนกระทั่งได้ยินว่ามีคนรุ่นพี่จะขอคบกับเธอ มันชื่ออิน เรียนอยู่คนละคณะ แต่ที่ไปเที่ยวด้วยกันได้เพราะว่ารุ่นพี่ในคณะที่ไปด้วยกันเป็นคนชวน
พวกยุ่งกับเมียชาวบ้านก็โดนให้หนัก
มันทำให้พิ้งค์ทิ้งเขา
คืนนี้เขาใช้ประสบการณ์ที่มากกว่าล่อลวงเธอให้นอนด้วยกันจนหมดแรงคาอก เขาบำเรอปรนเปรอแบบไม่ขาดตกบกพร่องไปเลยแม้แต่น้อย เขาแกล้งเมาเพื่อทำให้เธอใจอ่อนและหวั่นไหว แววตาพิ้งค์ที่มองในวันนี้ก็ต่างจากที่บาร์เมื่อหลายวันก่อนมาก มันเป็นแววตาที่บอกชัดว่ารู้สึกพิเศษกับเขาแล้วแหละ ส่วนเขาไม่รู้ว่าคิดอะไรกันแน่
สิ่งที่รู้คือพิ้งค์เป็นของหวงที่สุด
เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก
- ผู้เขียน
