บทที่15
ใจหนึ่งจื่อหยางก็ชอบชุดและเครื่องประดับที่พระสวามีของนางจัดเตรียมเอามาให้ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะแกล้งนางให้ได้อายเสียมากกว่า
“เหตุใดพระองค์ให้หม่อมฉันแต่งเสียมากมายแต่พระองค์กลับแต่งเท่านี้เล่าเพคะ” จื่อหยางมองคนที่อยู่ในชุดขาวดิ้นเงิน แม้จะดูหรูหรา แต่กลับดูน้อยไปเลยเมื่อเทียบกับชุดของนางเพราะชุดที่จื่อหยางใส่อยู่ตอนนี้ ถึงแม้จะเป็นผ้าแบบเดียวกัน แต่การตัดเย็บและความวุ่นวายในการสวมใส่ดูจะต่างกับลิบ ไอ้ชุดหลายชั้นและยังเครื่องประดับราวกับงานใหญ่โตและผมที่ม้วนเป็นก้อน ๆ บนหัวนี่มันทำให้หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะบ่น
“หากพระองค์ยังยืนยันให้ใส่ชุดและเครื่องประดับที่พระองค์เตรียมมาหม่อมฉันก็จะไม่ไป เรียกหาแม่นางเหมยเหมยได้เลยเพคะ”
โจวตงอวี่ไม่รู้จะทำเช่นไร แม้จะบอกว่าเป็นงานฉลองแต่ก็เพียงแค่แวะไปทักทายเอาของขวัญไปป่วนงานของเสด็จพี่อีกนิด แสดงงิ้วอีกสักบทแล้วก็กลับเท่านั้น ส่วนชุดก็แค่ต้องก
