บทที่22
“หลบหน้าข้าด้วยเหตุอันใดกัน”
จื่อหยางไม่รู้จะตอบอย่างไงดี ที่สำคัญคำพูดของอีกคน มิได้แทนตัวเจ้ายศเจ้าอย่างเหมือนเคยแต่เป็นแค่คำแบบคนธรรมดานั้นมันสร้างความแปลกใจให้กับหญิงสาวไม่ใช่น้อย น้ำเสียงก็ไม่ได้เย็นกระด้างเช่นทุกครั้ง
“ข้ามีเรื่องไม่เข้าใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้านึกว่าตนเองรังเกียจเจ้า เพียงแต่เพราะเหตุใดกันช่วงนี้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองจึงดีขึ้น”
จื่อหยางได้แต่ถอนหายใจหนัก ๆ นางอยากจะให้ความหนักอกมันออกไปด้วยแต่ก็เปล่า
นางไม่ได้ชอบอีกฝ่าย ที่จริงองค์ชายสี่ก็เป็นคนหน้าตาดี ก็คงเหมือนกับดาราจีนโบราณทั่ว ๆ ไป แต่ออร่าดีกว่า ผิวพรรณดีกว่า แล้วก็มาดนิ่งกว่าเยอะ แต่เธอไม่ได้ชอบเขา...มั้ง อาจจะชอบเงินเขานิดหน่อย แต่มันก็เท่านั้น แต่เรื่องใหญที่เธอสร้างก็คือดันไปพูดเรื่องในใจของจื่อหยางคนเดิมต่อหน้าอีกฝ่ายในฐานะของพัดชา ใช่เจ้าองค์ชายโง่นี่ไม่มีทางรู้หรอกว่ามันเป็นคนละคน แต่
