รอยรักเกมแค้น

บทที่ 10

“ผมอยากอาบน้ำ ช่วยแกะกระดุมเสื้อให้ผมหน่อยได้ไหม”

“ทำไมคุณไม่ทำเองล่ะคะ ในเมื่อคุณก็ถอดเสื้อถอดกางเกงด้วยตัวของคุณเองได้นี่”

“ผมแกะกระดุมที่แขนเสื้อไม่ถนัดช่วยผมหน่อยมันจะเป็นไรไป”

“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเราใช่ไหมคะ”

รามิลไม่ตอบแต่เขาดึงมือของหญิงสาวให้เธอลุกขึ้นเพื่อมายืนประจันหน้ากับเขาอีกครั้ง รามิลทำทุกอย่างตามใจที่เขาต้องการโดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าบาลิกาจะรู้สึกอย่างไร หญิงสาวอ้ำอึ้งและทำสีหน้าไม่พอใจใส่เขาแต่ดูเหมือนท่าทีของเธอจะยิ่งทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดี เขาจ้องหน้าหญิงสาว แววตาของเขาที่มองมาอย่างเธอนั้นทำให้บาลิกาหวนนึกถึงราเมศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถึงเขาจะร้ายกาจมากกว่าน้องชายแต่ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอกลับรู้สึกถึงคนที่เธอเคยรักทุกครั้ง

“อย่าทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลย ผมให้คุณช่วยถอดเสื้อให้ผมนี่มันลำบากมากนักหรือไง เวลาอยู่กับน้องชายผมคุณก็ทำให้เขาทุกอย่างได้นี่ไม่ใช่เหรอ”

“คุณรู้ได้ยังไง ฉันกับราเมศไม่เคยมีอะไรกันนะ และฉันก็ไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้เขาด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้ผมหน่อยเป็นไร มันคงไม่ลำบากมากนักใช่ไหม”

“นี่คุณจะบังคับฉันไปถึงไหน แค่นี้ฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่ามากพอแล้วนะ”

พอเธอพูดจบรามิลก็จับไหล่บอบบางแล้วขยับเข้ามาใกล้ หญิงสาวยังรู้สึกตกใจแม้จะเริ่มคุ้นเคยกับท่าทีของรามิลหากแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่กับการกระทำของเขาที่เอาแต่ใจและวางอำนาจ

“คุณยังจะคิดถึงศักดิ์ศรีแต่ของตัวเองอยู่อีกอย่างนั้นเหรอ บาลิกา...อย่าลืมสิว่าที่คุณตั้งใจมาหาผมนะไม่ใช่เพราะว่าอยากเอาตัวมาแลกกับเงินกู้ที่พี่ชายของคุณอยากได้หรอกเหรอ”

“จะให้ฉันพูดสักกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้คิดอย่างที่คุณคิดเลยแม้แต่นิดเดียว และฉันก็ขอยืนยันว่าเรื่องเงินมันเป็นข้อตกลงระหว่างคุณกับพี่ชายของฉันเท่านั้น...อุ๊ย!”

บาลิการ้องออกมาเพราะเธอถูกเขาดึงมือเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ทันได้ตั้งตัว รามิลจับไหล่บอบบางของเธอเอาไว้ ดันตัวของเธอเข้าหาอกกว้างและก้มหน้าลงไปจนริมฝีปากของเขาเกือบชิดริมฝีปากของหญิงสาว บาลิกาตกใจแต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงหญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อดวงตาคู่งามเบิกกว้างปากของเธอฉันระลึกด้วยความหวั่นกลัว

“ผมบอกให้คุณทำอะไรคุณก็ทำสิ! ถึงขนาดนี้แล้วไม่ต้องมาอ้างเรื่องศักดิ์ศรีหรือความบริสุทธิ์ของตัวเอง ผมมองไม่เห็นเลยสักนิดว่าคุณจะเป็นผู้หญิงไร้เดียงสา จะบอกให้นะว่าผมเจอมามากแล้วผู้หญิงที่เจนจัดเรื่องผู้ชายแต่ชอบแสดงออกให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน”

“คุณจะบังคับฉันมากเกินไปแล้วนะ บีบบังคับฉันยังไม่พอแล้วยังมาพูดจาดูถูกฉันอีก”

“ดูไม่ผิดก็ถูกแล้วไง อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจเรื่องแบบนี้หน่อยเลย อยากจะรู้จริง ๆ ว่าเวลาคุณอยู่กับราเมศน้องชายของผมมันไม่รู้เลยหรือยังไงว่าผู้หญิงแบบคุณเสแสร้งแกล้งทำหรือแอบซ่อนอะไรไว้บ้าง”

“ปล่อยฉันนะคุณรามิล! คุณจะทำเกินไป แล้วถ้าไม่พอใจฉันมาก เกลียดฉันมากก็โยนฉันลงไปจากห้องคุณเลยสิ ถ้าคุณไม่ทำจะให้คนของคุณจัดการฉันก็ได้”

“ผมจะทำอย่างนั้นทำไม ผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณถ้าโยนทิ้งลงไปก็คงจะน่าเสียดายแย่ สู้ผมเก็บคุณเอาไว้ทำประโยชน์อย่างอื่นได้อีกตั้งเยอะอย่างเช่นแบบนี้ไง”

โดยที่บาลิกาไม่ทันตั้งตัวรามิลก็ฉกหน้าวูบลงมาที่ริมฝีปากของเธอ รามิลบดเบียดริมฝีปากของเขาบ่นกลีบปากที่เป็นรอยบวมเจ่ออยู่แล้ว คราวนี้รามิลแทรกลิ้นของเขาก็ไปในปากของเธอและบีบบังคับผู้หญิงสาวตอบสนองเขากลับ แขนแข็งแกร่งกอดกระหวัดร่างเล็กบอบบางไว้ในอ้อมแขนของเขาโดยที่บาลิกาไม่มีทางต่อสู้หรือขัดขืนได้เลย เธอรู้สึกอึดอัด อยากกรีดร้องแต่ปากของเธอถูกปากของเขาปิดกั้นเอาไว้ จูบของรามิลทั้งจาบจ้วงและเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนของเขาซอกซอนเข้าไปในปากของหญิงสาวมันทำให้ร่างนั้นเริ่มอ่อนระทดระทวยลงถึงไม่เคยถูกผู้ชายจูบและแม้แต่ราเมศที่ไม่เคยล่วงล้ำหรือกระทำเกินเลยกับเธอแบบนี้หากแต่สัมผัสร้อนของรามิลกลับทำให้หญิงสาวอ่อนปวกเปียกลง เขาดังตัวเธอเข้าไปจนชิดผนังใต้ฝักบัวและเมื่อรู้สึกตัวอีกทีหญิงสาวก็เปียกซ่กไปหมดเพราะรามิลเปิดฝักบัวให้น้ำไหลลงมา หยดน้ำสาดซ่าอาบร่างกายของเธอที่ถูกคนตัวโตบดเบียดเข้ามาจากข้างหน้า อกนุ่มเบียดกับอกกว้างของเขามันทำให้อารมณ์ความเป็นสาวถูกกระตุ้นจนปั่นป่วนและหวามไหวไปทั่วทั้งร่างกาย เธอไม่เคยถูกใครทำอะไรแบบนี้มาก่อน หากมันก็น่าแปลก แม้รามิลจาบจ้วงและล่วงเกินเธอด้วยความหยาบร้ายหากแต่เธอกำลังจะควบคุมอารมณ์ที่อยู่เหนือร่างกายได้ยากเย็น น่าแปลกเหลือเกิน จูบของเขาแม้เป็นการคุกคามแต่กลับทำให้เธอรู้สึกหวิวหวั่นและเผลอปล่อยให้รามิลจ้วงลิ้นเข้าไปในปากของเธอเนิ่นนานก่อนเขาเลื่อนริมฝีปากออก

“ปล่อยฉันนะคุณรามิล ปล่อยฉัน!”