“รู้ไหมว่าการที่คนเกลียดความรักอย่างกูจะรักใครสักคนเป็นมันก็ยากแล้ว แต่การที่คนที่กูเคยทำร้ายมาสารพัดจะมารักคนเหี้ย ๆ อย่างกูมันยากกว่า ยากจน...ยากจนเฮียไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น รู้ไหมว่าเฮียเผื่อใจเอาไว้แล้วว่าแก้มอาจจะไม่รักเฮีย”
“...”
“ไม่ได้หลอกคนเหี้ย ๆ อย่างเฮียใช่ไหม อย่าหลอกเฮียนะแก้ม เพราะถ้าแก้มหลอกเฮียคงไม่กล้ารักใครอีกแล้วในชีวิต”
“แก้มไม่ได้หลอกค่ะ ไม่เคยคิดจะหลอกใครด้วย”
“อื้ม”
“แก้มรักเฮียไคน์นะ”
“เฮียก็รักแก้ม รักมากรู้รึเปล่า”
“...จริง?” เขินค่ะ ไม่รู้จะระบายทางไหนดีเลยชวนคุย ทั้งคำบอกรักทั้งคำพูดเพราะ ๆ ที่ไม่ได้พูดแค่ตอนมีอะไรกัน
“ไม่เชื่อเหรอ?” เฮียไคน์ยิ้มให้แล้วก็กระชับกอดให้แน่นขึ้น แต่ให้ตายเถอะสายตาแพรวพราวขึ้นมาเชียว
“เชื่อ...มั้ง”
“หึ ๆๆ ถ้างั้นเดี๋ยวเฮียพิสูจน์ให้แก้มเห็นเลยว่าเฮียรักแก้มแค่ไหน”
“พิสูจน์จาก?” ฉันถามแต่สิ่งที่ได้คือ...
“...” สายตาเจ้าเล
