“แต่ถ้าเป็นไปได้...แก้มก็อยากขอโอกาสให้พี่กายอีกสักครั้งนะ ถ้าเป็นไปได้นะคะ”
“...พี่ชายมึงเป็นเพื่อนรักกูนะแก้ม แล้วถ้ามึงยังไม่รู้กูจะบอกอะไรให้ว่ากูให้โอกาสมันหลายครั้งทั้งที่ไม่คิดจะให้โอกาสใครซ้ำสอง กูให้จนกูเหลืออดกูถึงได้เหี้ยให้มึงด่ากูเหี้ยไม่จบไม่สิ้นไง”
“...” ฉันไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดของเฮียไคน์กับพี่กาย
ไม่เคยมีใครบอกให้ฉันรับรู้เรื่องราวทั้งหมด มีแค่รับรู้ตามอารมณ์ของทั้งสองฝ่ายแค่นั้น และฉันก็ขี้ขลาดจนไม่กล้าถามเฮียไคน์ตรง ๆ เพราะรู้ดีว่าเขาคงไม่อยากพูดถึงหรอก
“ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกได้ไหม ขอแค่นี้ได้ไหมแล้วกูจะไม่ตอแยมันเลย”
“...ค่ะ ได้ค่ะ”
“...เฮ้อ! อย่าทำให้เฮียลำบากใจเลยนะแก้ม เฮียรักแก้มแต่บางเรื่องเฮียก็ไม่อยากยอมให้ อย่าให้เฮียรักจนยอมฝืนใจทำอะไรที่ไม่อยากทำให้แก้มเลย”
“อื้อ แก้มเข้าใจ ไม่ต้องคิดมากนะคะ” ฉันฝืนยิ้ม แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้วอย่าขอเขามากกว่านี้เลย
“แล
